Dieta- niski indeks glikemiczny
Motto diety brzmi: „Jedz, ile chcesz, byle mądrze – patrz na indeks glikemiczny, a nie na kalorie.” Dwoimy się i troimy, by tylko nie przekroczyć dziennej porcji kalorii. Może nie tędy droga?
Zwolennicy diety Montignaca są zdania, że nie kalorie, a niski indeks cukrowy pomaga schudnąć.
Podział węglowodanów:
1. O bardzo wysokim indeksie glikemicznym (IG)- od 75,
2. O wysokim IG- od 50 do 75,
3. O niskim IG- od 35 do 50,
4. O bardzo niskim IG- od 0 do 35.
Czym właściwie jest indeks glikemiczny?
Opracowali go w roku 1976 diabetolodzy, szukając przyczyny otyłości u cukrzyków typu II. Jasne było od początku powiązanie poziomu insuliny do przyswajalności tłuszczów, szybkości ich spalania i eliminacji z organizmu. IG oblicza się dzieląc poziom glukozy po spożyciu 50 g węglowodanów, przez poziom glukozy utrzymujący się we krwi po spożyciu danego produktu, np. IG 35 oznacza, że po spożyciu 50 g danego produktu, glukoza wzrośnie o 35%, odnosząc się do spożycia 50 g czystej glukozy.
„Wszystko spala się w ogniu cukrów”
Pokuszę się o stwierdzenie, że węglowodany należą do najważniejszych substancji obecnych w organizmie człowieka. Przy nieprawidłowym spalaniu i wchłanianiu cukrów dochodzi do poważnych zaburzeń metabolicznych nie tylko tłuszczów i białek, ale i enzymów oraz hormonów. Odpowiedni poziom cukru we krwi (u człowieka to około 90-100 mg) warunkuje właściwy proces trawienia pokarmów. Za ilość węglowodanów we krwi odpowiadają dwa hormony, wydzielane przez trzustkę :
1) Insulina- odpowiedzialna jest za obniżanie poziomu cukrów w organizmie, przyspiesza wchłanianie i eliminacje, a także dystrybucję do komórek i tkanek. Niedobór insuliny objawia się poważnym schorzeniem przewlekłym: cukrzycą. Patologicznie wysoki indeks cukru sieje spustoszenie w ciele człowieka, zaburzając spalanie tłuszczów (stąd tak często diabetycy cierpią dodatkowo na otyłość). Nieleczona cukrzyca prowadzi w ostateczności do śpiączki cukrzycowej, która może zakończyć się śmiercią.
2) Glukagon- hormon wydzielany w momencie stresu, zmęczenia, wysiłku fizycznego, czyli gdy zapotrzebowanie na poziom cukru znacznie wzrasta.
Warto wiedzieć:
Mózg odżywiany jest jedynie za pomocą cukru. Żadna inna substancja, nie jest w stanie pokonać bariery krew- płyn mózgowo-rdzeniowy, dlatego nie można zupełnie wyeliminować węglowodanów z naszej diety. Jest to bardzo istotne, o czym świadczy fakt, iż osobom w śpiączce cukrzycowej, mimo wysokiego poziomu cukru we krwi nie podaje się insuliny, by nie uszkodzić struktury mózgu.
Dlaczego tyjemy?
Wątroba przekształca nadmiar cukru w kwasy tłuszczowe, które odkładają się w ciele w postaci tkanki tłuszczowej. Tyjemy zatem nie tylko spożywając tłuste pokarmy. Jedynie białko nie jest modyfikowane do tłuszczów, dlatego diety najczęściej oparte są na wprowadzaniu do organizmu przede wszystkim nabiału.
Cukrowa pułapka
Gdy jednorazowo dostarczamy organizmowi produkt o wysokim indeksie glikemicznym, następuje gwałtowny wzrost cukru. Czujemy się dzięki temu pobudzeni i cieszymy się lepszym nastrojem. Cukry spalane są bardzo szybko i przez to po ich strawieniu organizm czuje się „oszukany”. Doskwiera nam główny objaw hipoglikemii- głód. Jedzenie słodyczy wciąga więc nie bez powodu. Wyrzucona gwałtowanie insulina tworzy zapasy tłuszczowe, dlatego masa ciała się zwiększa.
Co jeść?
Produkty o niskim IG nie powodują gwałtownego wzrostu cukru, a więc kaskada reakcji związana z jego wchłanianiem nie następuje gwałtownie.
W diecie ubogiej w cukry nie może zabraknąć:
- grzybów,
- surowych warzyw, głównie: brukselki, cebuli, cukinii, kalafiora, kapusty świeżej i kiszonej, ogórków, oliwek, pora, papryki, rabarbaru, rzodkiewki, sałaty, selera naciowego, szpinaku, rzepy, pomidorów, marchwi i buraków, czosnku,
- owoców, takich jak: agrest, czarna i czerwona porzeczka, borówki, maliny, jeżyny, truskawki, wiśnie, gruszka, grejpfrut, śliwka, nektarynka, brzoskwinia, pomarańcza, jabłka,
- gorzkiej czekolady,
- mąki z ciecierzycy, mąki sojowej, mąki gryczanej
- pestek dyni, orzechów, migdałów, ziaren słonecznika.
- nabiału
Wszystkie te produkty można śmiało stosować w swojej kuchni nawet przy zaawansowanej cukrzycy.
Warto pamiętać, że przetwarzanie produktów żywnościowych (obróbka termiczna, czas obróbki termicznej) podwyższa ich indeks glikemiczny.
Błonnik zamiast zastrzyków insuliny?
Błonnik nie jest trawiony przez nasz układ pokarmowy. Z tego powodu wędruje kolejnymi odcinkami przewodu pokarmowego, pochłaniając związki dostarczane z żywnością, głównie cukry. U osób z podwyższonym poziomem cukrów we krwi, które włączyły do swojej diety błonnik, stwierdzono jego spadek i regulację do notowanej normy. Udowodniono, że w przypadku cukrzycy II typu ( na którą zapaść może każdy z nas, gdyż pojawia się ona w późniejszym wieku- często wraz z otyłością) regularne spożywanie błonnika odsunęło w czasie konieczność zażywania leków.
Zamiast przeliczać nerwowo kalorie, warto spróbować diety proponowanej przez Montignaca. Odnotowano wiele przypadków skuteczności niskoglikemicznej diety. Dodatkowym jej atutem jest niewątpliwie znaczne zmniejszenie ryzyka zachorowania na cukrzycę – choroby powszechnie występującej w społeczeństwie, niosącej za sobą ogromny dyskomfort związany z codziennymi zastrzykami już do końca życia. O rozpływających się w ustach, pieszczących podniebienie słodyczach trzeba chyba jednak zapomnieć
/ Anna naturalneoczyszczanie.pl /
Komentarze