Szukaj
Zimowa pielęgnacja skóry
W okresie jesieni i zimy kiedy temperatury spadają poniżej zera, a mroźny wiatr sprawia, że odczuwalna temperatura jest o wiele niższa od tej, którą wskazuje termometr, nasz organizm jest narażony na wiele czynników negatywnie wpływających na naszą urodę. Jest to czas gdzie według Ajurwedy, dwie dosze, wilgotna i śnieżna Kapha oraz mroźna i wietrzna Vata, łączą się i ze zdwojoną siłą ‘atakują’ nasz organizm. W tym okresie wszelakiego rodzaju infekcje górnych dróg oddechowych (zwiększona kapha) czy problemów ze snem (niezharmonizowana vata) doskwierają nam częściej i trudniej się z nimi uporać
Niskie temperatury wysuszają naszą skórę co nie sprzyja zachowaniu jej pięknego i zdrowego wyglądu. W takim razie w jaki sposób właściwie pielęgnować naszą skórę? Pierwszym o co powinnyśmy wtedy zadbać jest zabezpieczenie skóry przed wysychaniem. Co więcej powinnyśmy zacząć o tym myśleć już na etapie oczyszczania naszej skóry. W obecnych czasach nie doceniamy możliwości własnego ciała. Nasza skóra posiada naturalne właściwości, które są w stanie ochraniać nas przed niesprzyjającymi warunkami środowiska. Mowa tutaj oczywiście o sebum. Jest to tłusta substancja, sprawiająca, że nasza skóra i włosy są nawilżone i wodoodporne. Musimy o tym pamiętać i uwzględnić to w procesie oczyszczania.
Zimowe oczyszczanie skóry
Aby usunąć zanieczyszczenia z naszej skóry a zarazem nie ściągnąć z niej całego zapasu sebum, powinnyśmy przedsięwziąć zabiegi, które bardzo delikatne usuną brud, kurz, toksyny i martwy naskórek równocześnie regulując, odżywiając i lecząc. Podczas oczyszczania skóry należy zachować jej odpowiednie pH, dzięki czemu jest ona w stanie naturalnie i szybciej się odnawiać. Owszem, na rynku są dostępne żele z „neutralnym” pH, problem jednak polega na tym, że każdy z nas ma inny poziom pH skóry i komercyjny środek pH 5,5 może mieć pH za wysokie dla Ciebie. Jest to bardzo istotne, ponieważ jedynie w normalnych warunkach naszej skóry rozpoczyna się optymalna produkcja enzymów, które wspomagają tworzenie lipidów i naprawę bariery skórnej.
Dlatego do oczyszczania skóry z pozostałości po makijażu przede wszystkim zrezygnujmy ze środków, które zawierają jakikolwiek alkohol, ponieważ ten bardzo wysusza naszą skórę, zwłaszcza w okolicy oczu. W zamian użyj olejku który bez problemu poradzi sobie z makijażem, zanieczyszczeniami oraz nadmiarem sebum, a równocześnie odżywi naszą skórę pozostawiając ją nawilżoną.
Nagietkowo – lawendowy olejek do demakijażu
Jeśli masz suchą skórę, do demakijażu użyj oleju sezamowego (do bardzo suchej skóry) lub oliwy z oliwek. Do skóry wrażliwej i tłustej odpowiedni będzie olej słonecznikowy.
Na 250ml potrzebujesz 1/2 szklankę suszonych płatków nagietka (do kupienia w sklepie zielarskim). Następnie przystępujemy do macerowania nagietka. Suszone kwiaty nagietka wsyp do słoika dodaj olej sezamowy lub oliwę z oliwek i wszystko dobrze wymieszaj. Umieść słoik w kąpieli wodnej, pilnując, aby woda nie wygotowała się ani nie dostała do środka. Podgrzewaj wszystko przez 4 godziny, utrzymując temperaturę nie wyższą niż 70°C. Ściągnij z ognia i pozostaw do ostygnięcia na 12 godzin, następnie przecedź. Następnie na 250 ml przecedzonego maceratu potrzebujesz 1 łyżeczkę olejku lawendowego, którego użyjemy aby odbudować wysuszoną skórę. Natomiast jeśli masz popękane naczynka do olejku lawendowego możesz dodać również olejku z drzewa różanego (w proporcji 1:1).
UŻYCIE:
Nałóż niewielką ilość oleju na opuszki palców i delikatnie wmasuj w skórę, a następnie za pomocą bawełnianego wacika lub też miękkiej szmatki delikatnie ściągnij brudny olej.
Ziołowe oczyszczanie, które nawilży naszą skórę.
Pasty do oczyszczania skóry twarzy są jedną z najbardziej tradycyjnych form jej pielęgnacji znanych w Ajurwedzie. Takie mieszanki poprawiają ukrwienie skóry, łagodzą podrażnienia, a równocześnie oczyszczają naszą twarz.
Wymieszaj ze sobą w równych częściach korzeń żywokostu i echinacei, kwiaty rumianku, czarnego bzu i nagietka lekarskiego oraz mąkę z ciecierzycy lub ziarna soczewicy. Wszystkie zioła zmiel w młynku do kawy, następnie wymieszaj z mąką i przechowuj w szczelnie zamkniętym pojemniku. Osoby, którym doskwiera wysuszona skóra zimą, powinny tą mieszankę wymieszać z żelem z aloesu lub mlekiem. Pamiętając że na 1 łyżeczkę mieszanki używamy 1/2 łyżeczki płynu, tak aby otrzymać gęstą pastę. Do pasty można dodać 1 kropelkę olejku lawendowego w momencie przygotowywania pasty.
Gotową pastę nałóż opuszkami palców i delikatnie rozprowadź po twarzy (tak jak peeling), stosując okrężne ruchy, następnie usuń pastę przemywając twarz letnią wodą.
Zadbaj o odpowiednie nawilżenie dopasowując krem do aktualnej pogody za oknem
Za szybsze starzenie się skóry w głównej mierze odpowiedzialne jest jej nieodpowiednie nawilżenie, dlatego nie zapominajmy o tym zwłaszcza zimą. W całym procesie nawilżania istotne jest aby wybierać produkty, które nie zatykają porów skóry, to ważne, ponieważ dzięki temu gospodarka skóry nie jest rozregulowywana. Ponadto zimą bardzo często zapominamy o tym, aby odpowiednio zabezpieczyć skórę wokół oczu, jest to bardzo duże uchybienie zwłaszcza, że znajdująca się tam skóra jest niezwykle delikatna i podatna na wszelakie niesprzyjające czynniki. Należy o tym pamiętać podczas nakładania kremu nawilżającego, szczególnie, że w naszej strefie klimatycznej mamy bardzo często kontakt z niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi takimi jak mróz czy silny wiatr. Dodatkowo pamiętajmy, że im zimniej na zewnątrz tym krem, który będziemy używać powinien być „cięższy”. W czasie łagodniejszej pogody świetnie sprawdzą się zwykłe naturalne oliwki zaś w okresie większych mrozów kremy.
Nawilżająca i odżywcza oliwka do całego ciała i twarzy
Potrzebujesz:
1/2 szklanki kwiatu nagietka lekarskiego (do kupienia w sklepie zielarskim)
1/4 szklanki oleju sezamowego (ma działanie rozgrzewające nasze ciało)
3/4 szklanki oliwy z oliwek
1 łyżeczkę olejku z drzewa sandałowego (do kupienia w sklepie zielarskim)
Suszone kwiaty nagietka wsyp do słoika dodaj olej sezamowy oraz oliwę z oliwek i wszystko dobrze wymieszaj. Umieść słoik w kąpieli wodnej, pilnując, aby woda nie wygotowała się ani nie dostała do środka. Podgrzewaj wszystko przez 4 godziny, utrzymując temperaturę nie wyższą niż 70°C. Ściągnij z ognia i pozostaw do ostygnięcia na 12 godzin, następnie przecedź. Warto zrobić większą ilość ziołowego maceratu, dla potrzeb przyszłych kremów.
Dodaj olejek z drzewa sandałowego, wszystko dobrze wymieszaj i przelej do butelki. Taki macerat może być przechowywany w szczelnym słoiku w ciemnym miejscu nawet do roku czasu.
Krem na zimowe mrozy
Odżywczy i ciężki krem jest jak zimowy płaszcz, który ochrania nasze ciało przed chłodem i innymi niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi, co więcej można go łatwo sporządzić w zaciszu własnej kuchni.
Potrzebujesz:
4 części maceratu z kwiatu nagietka z przepisu powyżej
1 część wosku pszczelego (do kupienia w sklepie zielarskim lub pszczelarskim)
1/2 łyżeczki olejku lawendowego
1/2 łyżeczki olejku geraniowego
Umieść macerat w kąpieli wodnej i dodaj do niego wosk pszczeli. Podgrzewaj do momentu roztopienia się wosku. Pamiętaj, aby naczynie z olejem i woskiem nie stało bezpośrednio na dnie garnka (można użyć małej szmatki), aby do jego środka nie dostała się woda, ale i żeby woda nie wyparowała. Kiedy wosk się rozpuści, przelej mieszaninę do sterylnego pojemniczka na krem, dodaj olejki eteryczne, szybko wymieszaj zawartość za pomocą wykałaczki i szczelnie zamknij.
Nawilżająca dieta
Nawilżanie to nie tylko kremy i olejki, ale i nasza dieta, dlatego zimą zadbajmy o to aby konsumować produkty bogate w przeciwutleniacze takie jak witamina A, C oraz E. Zimą ważne jest, aby w naszej diecie znalazły się niezbędne kwasy tłuszczowe, które właściwie odżywią naszą skórę. Nie bez powodu w naszej kulturze, w okresie zimy często je się potrawy jednogarnkowe czy też zupy. Tłuszcz jest nam niezbędny do odpowiedniego funkcjonowania, również dla osób będących na diecie odchudzającej, dlatego nie zapominajmy o tym komponując swoje posiłki. Wystarczy do pożywnej owsianki dodać kilka orzechów czy też kilka łyżeczek masła klarowanego. Unikajmy natomiast napojów, które wysuszają nasz organizm takich choćby jak kawa czy alkohol. Również potrawy suche z natury takie jak sałatki, grzanki czy chrupki ryżowe są niewskazane gdyż potęgują vatę.
Woda! Odpowiednie nawilżenie skóry, to przede wszystkim właściwie nawodnienie organizmu. Właśnie dlatego nie zapominajmy o niej! Woda pita rano, na czczo, powinna być mocno ciepła – ogrzeje nasz organizm i rozbudzi do życia. W ciągu dnia powinnyśmy wypijać ok 1,5 litra wody.
Jak szkodzi cukier.
49 kg - tyle zjadamy cukru rocznie, podczas gdy średnie spożycie w Europie wynosi 39 kg. Przodując pod tym względem w UE, Polacy wyrządzają sobie dużą krzywdę, nie tylko ze względów estetycznych (nadmiaru cukru odkłada się w postaci tkanki tłuszczowej), lecz również zdrowotnym,
Krótko i na temat – częste jedzenie cukru to wysokie ryzyko pojawienie się chorób: cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca, miażdżyca, otyłość, nowotwory (jelita grubego, trzustki, piersi – to tylko niektóre przykłady udowodnione naukowo). Czy wiesz, że wiele z tych chorób zostało zdiagnozowanych dopiero pod koniec XIX wieku, kilka lat po tym, gdy cukier zagościł powszechnie na stołach mieszkańców krajów rozwiniętych? jest to wystarczający powód, aby zarwać ze zgubnym nałogiem.
Rak żywi się cukrem!
Cukier odżywia pasożyty i guzy, sprawia, że rosną szybciej.
Biała mąka + cukier = wzrost komórek, pożywka dla guzów, grzybów i szkodliwych bakterii
Bardzo niepokojący jest fakt, że w akademiach medycznych prawie w ogóle nie poświęca się uwagi diecie. W większości uczelni pojęcia z zakresu żywienia rozsiane są po innych dyscyplinach.
Rak spoczywa uśpiony w każdym z nas
Nasze ciała produkują wadliwe komórki, jak wszystkie inne żywe organizmy. Tak powstają guzy. Nasze ciała zostały jednak wyposażone w mechanizmy, które wykrywają takie komórki i kontrolują ich rozwój. W świecie tzw. zachodnim, na raka umiera jedna osoba na cztery, ale trzy na cztery nie. Ich mechanizmy obronne spełniają swoje zadanie i osoby te umierają z innych przyczyn.
Rak jest coraz bardziej rozpowszechniony na Zachodzie; wzrost liczby zachorowań obserwuje się od lat czterdziestych ubiegłego wieku.
W ciągu minionych pięćdziesięciu lat trzy zasadnicze czynniki w sposób drastyczny zmieniły nasze środowisko naturalne:
W naszej diecie zwiększyła się ilość oczyszczonego cukru.( W 1830 roku spożycie cukru wynosiło pięć kilogramów, a pod koniec XX wieku osiągnęło szokującą wartość siedemdziesięciu kilogramów.)
Nastąpiły zmiany w uprawie roślin i hodowli zwierząt, które spowodowały zmiany w składzie chemicznym spożywanej przez nas żywności.
Stykamy się z ogromną liczbą produktów chemicznych, które nie istniały przed 1940 rokiem.
Nasze geny rozwijały się w środowisku, w którym rocznie na osobę przypadały najwyżej dwa kilogramy cukru w miodzie.
Niemiecki biolog Otto Warburg zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny za odkrycie, żemetabolizm guzów złośliwych jest w dużej mierze uzależniony od spożycia glukozy.Badania typu PET, stosowane w celu wykrycia raka, często polegają na zidentyfikowaniu w ciele obszarów pochłaniających najwięcej glukozy. Jeśli jakiś jego fragment wyróżnia się na tle reszty wchłanianiem zbyt wielkiej ilości glukozy, bardzo prawdopodobną przyczyną tego zjawiska jest rak.
Kiedy spożywamy cukier lub białą mąkę – substancje odznaczające się wysokim indeksem glikemicznym – poziom glukozy we krwi gwałtownie rośnie, ponieważ organizm natychmiast uwalnia dawkę insuliny pozwalającą glukozie wniknąć do komórek.
Wydzielaniu insuliny towarzyszy uwalnianie innego związku zwanego IGF (insulinopodobny czynnik wzrostu), którego zadaniem jest stymulowanie wzrostu komórek.
Innymi słowy cukier odżywia tkanki i sprawia, że rosną szybciej. Ponadto insulina oraz IGF wywołują pewien wspólny efekt:
podsycają procesy zapalne, które stymulują wzrost komórek i służą jako odżywka dla guzów.
Obecnie wiadomo już, że nagłe skoki poziomu wydzielania insuliny i IGF nie tylko podsycają wzrost komórek rakowych, lecz także ich zdolność wnikania do sąsiadujących tkanek.
Każdy może zredukować ilość oczyszczonego cukru i białej mąki w diecie. Wykazano, że zwyczajne zmniejszenie zawartości tych składników błyskawicznie oddziałuje na poziom insuliny i IGF we krwi. Innym efektem takiego działania jest poprawa stanu zdrowia skóry.
Spożycie cukru a trądzik
Związek między poziomem cukru we krwi i stanami zapalnymi może się wydawać naciągany. Jak bowiem cukierek, kostka cukru w filiżance kawy lub kromka białego chleba z dżemem miałaby wpływać na fizjologię ludzkiego organizmu? Tymczasem, gdy przeprowadzimy analizę wyprysków na skórze, stwierdzimy, że związek ten jest oczywisty.
Doktor Loren Cordain zajmuje się badaniami nad odżywianiem na Uniwersytecie Kolorado. Usłyszawszy, że pewne społeczności, których styl życia bardzo różni się od naszego, nie cierpią na trądzik (trądzik jest między innymi efektem zapalenia naskórka), postanowiła zbadać to zagadnienie, gdyż to twierdzenie wydało jej się niedorzeczne. Trądzik jest czymś w rodzaju rytuału przejścia w dorosłość, dotykającego od 80 do 95% nastolatków w krajach zachodnich. Doktor Cordain zgromadziła zespół dermatologów, którzy mieli zbadać skórę tysiąca dwustu nastolatków żyjących na odciętych od świata wyspach w Nowej Gwinei oraz stu trzydziestu Indian z plemienia Ache w Paragwaju. Badacze nie wykryli w tych grupach ani śladu trądziku. W artykule zamieszczonym w czasopiśmie „Archives of Dermatolo-gy” przypisują to sposobowi odżywiania przebadanych nastolatków. Diety tych współczesnych odosobnionych populacji ludzkich przypominają diety naszych dalekich przodków, nie zawierają bowiem cukru i białej mąki, a – co za tym idzie – w ich krwi nie dochodzi do nagłych skoków poziomu insuliny i IGF.
Czym bezpiecznie zastąpić?
Pod żadnym pozorem nie słodź aspartamem, ani nie spożywaj żywności zawierającej aspartam!
Zastosuj:ksylitol, stevia,
Ksylitol cukier brzozowy posiada wielokrotnie niższy indeks glikemiczny (IG:8) niż glukoza czy sacharoza indeks glikemiczny dziewięciokrotnie niższy od cukru (sacharozy). Ksylitol nie fermentuje w przewodzie pokarmowym tak jak glukoza, fruktoza, sacharoza czy laktoza. Podobnie jak cukier może być stosowany do przeróbki w wysokich temperaturach. Ksylitol jest powoli przetwarzany w organizmie z minimalnym udziałem insuliny, wskutek czego posiada ponad dziewięciokrotnie niższy indeks glikemiczny od cukru. Dzięki temu jest bardzo bezpieczny dla diabetyków. Utrzymując niski poziom insuliny, przeciwdziała procesom przedwczesnego starzenia się. Ponadto zawiera prawie2-razy mniej kalorii niż cukier!
Stevia (Stevia Rebaudiana) to zioło zwane „słodkim zielem”, bardzo popularne w Brazylii i Paragwaju (mniej więcej tak jak u nas szałwia czy mięta).
Znane tam od setek lat, a od ok. 40 lat niezwykle popularne w Japonii, ostatnio również w USA – prowadzono nad nią badania na kilku Uniwersytetach. W Europie stevia nie otrzymała atestu mimo, że po 15 latach obowiązkowych badań nie wykazała żadnych skutków ubocznych. Kupić ją można w Polsce, pod postacią soku czy suszonych liści.
Stevia jest kilkaset razy słodsza od cukru ma właściwości antybakteryjne, jest bogata w naturalne olejki i substancje odżywcze, bezpieczna dla cukrzyków. Ma lekko mdławy posmak jest słodzikiem w 100% naturalnym, bezpiecznym dla organizmu i dobrze znosi gotowanie, pieczenie etc. Stevia IG: 5
Powinno się także unikać białego ryżu i zastępować go brązowym lub białym ryżem basmati o znacznie niższym indeksie glikemicznym. A przede wszystkim spożywać warzywa i owoce roślin strączkowych (fasolę, groch, soczewicę). Charakteryzują się one niskim indeksem glikemicznym, a poza tym zawarte w nich chemiczne związki roślinne intensywnie zwalczają raka.
Niesłychanie ważne jest unikanie słodyczy i przekąsek między posiłkami. Gdy w tym czasie podjadamy ciastka (albo cukier), nic nie powstrzymuje wzrostu poziomu insuliny. Tylko ich łączenie z innymi produktami, zwłaszcza z włóknami warzyw i owoców lub przyjaznymi tłuszczami (takimi jak oliwa z oliwek bądź masło organiczne), spowalnia asymilację cukru i zmniejsza skoki insuliny. W taki sam sposób niektóre owoce i warzywa – takie jak cebula, czosnek, jagody, wiśnie i maliny – ograniczają wzrost zawartości cukru we krwi.
Dieta oparta na produktach o niskim indeksie glikemicznym ogranicza ryzyko wzrostu raka. Zespół badawczy szpitala Hotel-Dieu w Paryżu wykazał, że jednocześnie pozwala ograniczyć ilość tkanki tłuszczowej na rzecz tkanki mięśniowej.
Gladiatorzy na diecie roślinnej
Z pewnością nieraz słyszeliście, że „prawdziwi mężczyźni muszą jeść mięso”, to samo mówi się o osobach uprawiających sport. Ale czy obsesja na punkcie białka jest uzasadniona?
Badania przeprowadzone na uniwersytetach w Wiedniu i Bernie odkryły właśnie, że mięso było spożywane niezwykle rzadko przez najbardziej znanych wojowników – rzymskich gladiatorów.
Ich dieta została określona na podstawie analizy składu kości znalezionych na cmentarzu w ówczesnym Efezie, na którym 1800 lat temu pochowano wielu gladiatorów.
Typowe posiłki tych wojowników na ogół składały się z ziarna pszenicy, jęczmienia oraz strączków. Byli oni zresztą nazywani hordearii – zjadaczami jęczmienia. Spośród tych, których szczątki przebadano, prawie żaden nie jadł mięsa ani nabiału. Jedynie w przypadku dwóch osób stwierdzono pewne ślady, ale najprawdopodobniej gladiatorzy ci pochodzili z innej części Imperium Rzymskiego.
Walki gladiatorów często kończyły się śmiercią jednego z nich. Musiało im więc zależeć na naprawdę dobrej kondycji, żeby wygrywać pojedynki. Sposób odżywania był więc z pewnością bardzo ważny i, jak się okazuje, oznaczał trzymanie się z daleka od białka zwierzęcego.
Badacze dowodzą także, że już wtedy istniał specyficzny rodzaj napojów energetycznych wytwarzanych z dodatkiem popiołów roślinnych, dzięki czemu zawierał mnóstwo minerałów. Jak mówi Fabian Kanz z Uniwersytetu w Wiedniu „popiół roślinny był spożywany po wysiłku fizycznym w celu wzmocnienia organizmu i lepszego gojenia się kości”.
Gladiatorzy na ogół byli więźniami albo niewolnikami. Walczyli ze sobą nawzajem albo ze zwierzętami, co ściągało tłumy oglądających. Prawdopodobnie najbardziej znaną areną takich walk było rzymskie Koloseum.
Pomidory
Dorastając słyszeliśmy nie raz: „jedz owoce i warzywa”. Prawdopodobnie każdy z nas wie, że owoce i warzywa są zdrowe.
Dzięki lepszym i bardziej kompleksowym badaniom, zaczynamy coraz bardziej rozumieć, jak bardzo są dla nas zdrowe.
Przyjrzyjmy się na przykład najnowszemu badaniu dotyczącemu korzyści zdrowotnych pomidorów . Nowe informacje wykazują, że dieta bogata w pomidory może drastycznie obniżyć ryzyko udaru mózgu, jak wykazali naukowcy z Finlandii.
Według BBC, fińscy naukowcy badali wpływ likopenu – związku chemicznego, który występuje naturalnie w pomidorach, arbuzach i papryce. W badaniu uwzględniającym 1031 mężczyzn o podwyższonym stopniu ryzyka, ci z największą ilością likopenu we krwi byli najmniej narażeni na udar mózgu – według naukowców, którzy opublikowali wyniki w czasopiśmie naukowym Neurology.
Według amerykańskiego Narodowego Stowarzyszenia Udaru (National Stroke Association), udary mózgu zabijają dwa razy więcej kobiet każdego roku niż rak piersi.
Inne badania wykazują jednak, że mężczyźni są bardziej podatni na śmierć w wyniku udaru mózgu, lub doświadczają poważnych powikłań wynikających z udaru, w porównaniu z kobietami.
Po opublikowaniu fińskiego badania – jak podaje BBC – Stowarzyszenie Udaru (Stroke Association) w Wielkiej Brytanii domaga się dodatkowych badań wyników.
„Wszyscy wiemy, że jedzenie dużych ilości świeżych owoców i warzyw korzystnie wpływa na nasze zdrowie. To badanie sugeruje, że antyoksydant obecny w jedzeniu takim jak pomidory, czerwona papryka i arbuzy, mógłby obniżyć ryzyko udaru mózgu” – mówi dr Clare Walton, dyrektor ds. komunikacji badań Stowarzyszenia.
„Jednak to badanie nie powinno zniechęcić ludzi do jedzenia innych owoców i warzyw, ponieważ wszystkie posiadają korzyści zdrowotne i pozostają ważną częścią diety. Potrzebnych jest więcej badań, aby pomóc nam zrozumieć, dlaczego ten szczególny antyoksydant w warzywach takich jak pomidory, mógłby pomóc w utrzymaniu niskiego ryzyka udaru mózgu” – dodaje dr Walton.
Metodologia badania
Badacze doszli do swoich wniosków poprzez monitorowanie poziomów likopenu we krwi uczestników badania, które zostały zmierzone na początku badania i monitorowane były przez kolejne 12 lat.
Uczestnicy zostali podzieleni na 4 grupy w oparciu o poziom likopenu we krwi. 25 z 258 mężczyzn z grupy o niskim poziomie likopenu doznało udaru, w porównaniu z 11 z 259 mężczyzn z grupy o wysokim poziomie likopenu.
Naukowcy doszli do wniosku, że ryzyko udaru mózgu zmniejszono o 55% dzięki diecie bogatej w likopen.
„To badanie dodaje kolejne dowody na to, że dieta bogata w owoce i warzywa jest powiązana z niższym ryzykiem udaru mózgu” – mówi dr Jouni Karppi, PhD, z Uniwersytetu Wschodniej Finlandii (University of Eastern Finland) w Kuopio, czołowy autor badania.
„Wyniki wspierają rekomendacje, aby ludzie jedli więcej niż 5 porcji warzyw i owoców dziennie, co doprowadziłoby zapewne do poważnego obniżenia przypadków udaru mózgu na świecie, według wcześniejszego badania” – dodał.
Dodatkowo, naukowcy zbadali we krwi poziomy antyoksydantów alfa-karotenu, beta-karotenu, alfa-tokoferolu i retinolu; „lecz nie znaleźli żadnego powiązania pomiędzy poziomem we krwi a ryzykiem udaru mózgu”, jak przytacza Daily Telegraph.
Wcześniejsze badanie wykazało, że składnik obecny w gotowanych pomidorach spowolnił, a nawet zabił komórki raka prostaty w badaniach laboratoryjnych . To badanie również powiązało likopen z lepszymi wynikami.
„Wykazano, że ta prosta chemiczna reakcja występuje przy koncentracji likopenu łatwo osiągalnej poprzez jedzenie przetworzonych pomidorów” – mówi dr Mridula Chopra z Uniwersytetu w Portsmouth (University of Portsmouth), czołowy autor badania, który zaznaczył, że wyniki badania były wstępne.
Autor: J. D. Heyes
![Jak wzmocnić naszą odporność. – Nasze największe narażenie na kontakt ze środowiskiem, największy interfejs naszego organizmu ze światem zewnętrznym, nie odbywa się poprzez skórę, ale przez śluzówkę naszych jelit, która obejmuje setki metrów kwadratowych [ok. 200-400 mkw – przyp. red.]. A w naszych jelitach, to, co oddziela nas od świata zewnętrznego, to pojedyncza warstwa komórek, o 50 milionowej metra grubości. Odległość między środowiskiem zewnętrznym a naszym krwiobiegiem jest mniejsza niż grubość kartki papieru:
Kilkadziesiąt warstw komórek ochronnych, aby świat zewnętrzny pozostał na zewnątrz naszego ciała. Dlaczego nie mamy wielu warstw ściany jelita? Ponieważ nasz organizm musi wchłonąć różne rzeczy z jedzenia. Słusznie, że nasza skóra jest wodoodporna, ale nabłonek naszych jelit musi umożliwić wchłanianie płynów i substancji odżywczych.
Przy tak cienkiej i kruchej warstwie pomiędzy naszym sterylnym rdzeniem a zewnętrznym chaosem, lepiej mieć dość solidny system obronny, i tu właśnie wchodzą w grę limfocyty śródnabłonkowe.
Mają dwie funkcje. Podbudowują i naprawiają tę cienką barierę oraz stanowią linię frontu obrony przed patogenami jelitowymi. Te kluczowe komórki pokryte są receptorami, nazywanymi receptorami Ah. Receptor Ah jest jak zamek, i przez dziesięciolecia naukowcy szukali naturalnego klucza do tego zamka, aby aktywować te receptory i utrzymać naszą odporność, aż w końcu odkryliśmy, że kluczem są brokuły.
Warzywa kapustne – brokuły, jarmuż, kalafior, kapusta, brukselka – zawierają fitoskładnik, który jest przekształcany przez nasz kwas żołądkowy na „klucz” pasujący do „zamków” naszego receptora Ah – limfocytów śródnabłonkowych , prowadząc do ich aktywacji. Tu jest mniej zajęty schemat, który ilustruje to samo. Brokuły prowadzi do aktywacji naszego układu odpornościowego piechoty.
Więc teraz wiemy, że specyficzne związki obecne w diecie dzięki warzywom kapustnym, mają swój udział – poprzez receptory Ah – we wzmocnieniu funkcji układu immunologicznego jelit. Od dzieciństwa uczymy się, że warzywa są dla nas dobre i większość z nas je warzywa, nie zastanawiając się zbytnio nad dowodami, które stoją za tą przyjętą mądrością lub nad mechanizmami leżącymi u podstaw rzekomych zwiększonych właściwości zdrowotnych diety bogatej w warzywa. Ale teraz wiemy, że specyficzne związki w diecie obecne w dużych ilościach w warzywach z rodziny krzyżowych (kapustowatych), takich jak brokuły, kalafior i kapusta, są niezbędne do utrzymania funkcji układu immunologicznego jelit. Zielone warzywa są w rzeczywistości niezbędne do utrzymania dużej populacji tych ochronnych śródnabłonkowych limfocytów.
Może dlatego spożywanie warzyw jest związane z niższym ryzykiem chorób zapalnych jelit, takich jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego, a dieta zachodnia oparta w dużej mierze na mięsie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób zapalnych jelit. Ponieważ aktywujące receptory naszych jelitowych komórek odpornościowych są w zasadzie czujnikami fitochemikaliów roślinnych.
Rodzi to jednak szersze pytanie, dlaczego nasz układ odpornościowy rozwinął tę potrzebę na brokuły i inne pokarmy roślinne.
Cóż, zastanówmy się nad tym, kiedy musimy wzmocnić naszą obronę jelit najbardziej? Wtedy, kiedy jemy. W ten sposób, łącząc zwiększoną aktywację odpornościową jelit ze spożyciem żywności, mogą one służyć wzmocnieniu odporności dokładnie wtedy, kiedy jest to potrzebne. W tym samym czasie, pozwalałoby to na zachowanie energii w czasach niedoboru żywności, gdyż taki niedobór pochłania dużo energii. Po co pozostawać w gotowości 24/7, gdy jemy tylko kilka razy dziennie? Ponieważ ewoluowaliśmy przez miliony lat jedząc głównie chwasty – dzikie rośliny, ciemnozielone warzywa liściaste lub, jak zwano je wtedy, po prostu, liście. Zrównując warzywa z jedzeniem, nasz organizm może ich używać jako sygnału do podtrzymania naszego systemu odpornościowego. Tak więc, stare zalecenie „jedz warzywa”, ma silną podstawę molekularną.
Odkrycie to było bardzo ekscytujące dla firm farmaceutycznych, które szukają leków aktywujących receptor Ah. „Jednakże,” – jak stwierdził pewien zespół badawczy z Cambridge – „zamiast opracowania dodatkowych leków przeciwzapalnych, zmiana diet, które są obecnie bardzo przetworzone i odznaczają się niską zawartością warzyw, może być bardziej opłacalnym sposobem utrzymania zdrowia i dobrego samopoczucia”.
Autor: dr Michael Greger
http://faktydlazdrowia.pl/jak-wzmocnic-nasza-odpornosc-brokulowy-receptor-pierwsza-linia-obrony/](/uimages/services/rebelianci/i18n/pl_PL/201411/1416397081_by_coldseed_500.jpg?1416397155)
Jak wzmocnić naszą odporność.
Nasze największe narażenie na kontakt ze środowiskiem, największy interfejs naszego organizmu ze światem zewnętrznym, nie odbywa się poprzez skórę, ale przez śluzówkę naszych jelit, która obejmuje setki metrów kwadratowych [ok. 200-400 mkw – przyp. red.]. A w naszych jelitach, to, co oddziela nas od świata zewnętrznego, to pojedyncza warstwa komórek, o 50 milionowej metra grubości. Odległość między środowiskiem zewnętrznym a naszym krwiobiegiem jest mniejsza niż grubość kartki papieru:
Kilkadziesiąt warstw komórek ochronnych, aby świat zewnętrzny pozostał na zewnątrz naszego ciała. Dlaczego nie mamy wielu warstw ściany jelita? Ponieważ nasz organizm musi wchłonąć różne rzeczy z jedzenia. Słusznie, że nasza skóra jest wodoodporna, ale nabłonek naszych jelit musi umożliwić wchłanianie płynów i substancji odżywczych.
Przy tak cienkiej i kruchej warstwie pomiędzy naszym sterylnym rdzeniem a zewnętrznym chaosem, lepiej mieć dość solidny system obronny, i tu właśnie wchodzą w grę limfocyty śródnabłonkowe.
Mają dwie funkcje. Podbudowują i naprawiają tę cienką barierę oraz stanowią linię frontu obrony przed patogenami jelitowymi. Te kluczowe komórki pokryte są receptorami, nazywanymi receptorami Ah. Receptor Ah jest jak zamek, i przez dziesięciolecia naukowcy szukali naturalnego klucza do tego zamka, aby aktywować te receptory i utrzymać naszą odporność, aż w końcu odkryliśmy, że kluczem są brokuły.
Warzywa kapustne – brokuły, jarmuż, kalafior, kapusta, brukselka – zawierają fitoskładnik, który jest przekształcany przez nasz kwas żołądkowy na „klucz” pasujący do „zamków” naszego receptora Ah – limfocytów śródnabłonkowych , prowadząc do ich aktywacji. Tu jest mniej zajęty schemat, który ilustruje to samo. Brokuły prowadzi do aktywacji naszego układu odpornościowego piechoty.
Więc teraz wiemy, że specyficzne związki obecne w diecie dzięki warzywom kapustnym, mają swój udział – poprzez receptory Ah – we wzmocnieniu funkcji układu immunologicznego jelit. Od dzieciństwa uczymy się, że warzywa są dla nas dobre i większość z nas je warzywa, nie zastanawiając się zbytnio nad dowodami, które stoją za tą przyjętą mądrością lub nad mechanizmami leżącymi u podstaw rzekomych zwiększonych właściwości zdrowotnych diety bogatej w warzywa. Ale teraz wiemy, że specyficzne związki w diecie obecne w dużych ilościach w warzywach z rodziny krzyżowych (kapustowatych), takich jak brokuły, kalafior i kapusta, są niezbędne do utrzymania funkcji układu immunologicznego jelit. Zielone warzywa są w rzeczywistości niezbędne do utrzymania dużej populacji tych ochronnych śródnabłonkowych limfocytów.
Może dlatego spożywanie warzyw jest związane z niższym ryzykiem chorób zapalnych jelit, takich jak wrzodziejące zapalenie jelita grubego, a dieta zachodnia oparta w dużej mierze na mięsie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób zapalnych jelit. Ponieważ aktywujące receptory naszych jelitowych komórek odpornościowych są w zasadzie czujnikami fitochemikaliów roślinnych.
Rodzi to jednak szersze pytanie, dlaczego nasz układ odpornościowy rozwinął tę potrzebę na brokuły i inne pokarmy roślinne.
Cóż, zastanówmy się nad tym, kiedy musimy wzmocnić naszą obronę jelit najbardziej? Wtedy, kiedy jemy. W ten sposób, łącząc zwiększoną aktywację odpornościową jelit ze spożyciem żywności, mogą one służyć wzmocnieniu odporności dokładnie wtedy, kiedy jest to potrzebne. W tym samym czasie, pozwalałoby to na zachowanie energii w czasach niedoboru żywności, gdyż taki niedobór pochłania dużo energii. Po co pozostawać w gotowości 24/7, gdy jemy tylko kilka razy dziennie? Ponieważ ewoluowaliśmy przez miliony lat jedząc głównie chwasty – dzikie rośliny, ciemnozielone warzywa liściaste lub, jak zwano je wtedy, po prostu, liście. Zrównując warzywa z jedzeniem, nasz organizm może ich używać jako sygnału do podtrzymania naszego systemu odpornościowego. Tak więc, stare zalecenie „jedz warzywa”, ma silną podstawę molekularną.
Odkrycie to było bardzo ekscytujące dla firm farmaceutycznych, które szukają leków aktywujących receptor Ah. „Jednakże,” – jak stwierdził pewien zespół badawczy z Cambridge – „zamiast opracowania dodatkowych leków przeciwzapalnych, zmiana diet, które są obecnie bardzo przetworzone i odznaczają się niską zawartością warzyw, może być bardziej opłacalnym sposobem utrzymania zdrowia i dobrego samopoczucia”.
Autor: dr Michael Greger
http://faktydlazdrowia.pl/jak-wzmocnic-nasza-odpornosc-brokulowy-receptor-pierwsza-linia-obrony/
Wapń
Wapń, którego potrzebujemy do budowy mocnych kości, znajduje się w zielonych liściastych warzywach, w tofu, w mleku sojowym wzbogacanym w ten pierwiastek oraz wielu innych produktach, które mogą być spożywane przez wegan.
Nasze kości zawierają bardzo dużą ilość wapnia, który zapewnia im odporność i sztywność. Wapń jest niezbędny również dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i mięśni oraz wpływa na krzepliwość krwi. Te zadania są tak ważne dla przetrwania organizmu, że gdy dieta jest zbyt uboga w wapń organizm zaczyna wyciągać go z kości. Dlatego niezwykle istotna jest dbałość o dostarczanie w pożywieniu odpowiedniej ilości tego pierwiastka.
W diecie wegańskiej doskonałymi źródłami wapnia są zielone warzywa, takie jak: brokuł, kapusta, kapusta pekińska, jarmuż, a także soja, tofu i różnego rodzaju produkty wzbogacane (np. soki, płatki śniadaniowe). Ziarna, fasole, owoce i warzywa inne niż wymienione wyżej mogą przyczyniać się do lepszego wchłaniania wapnia i dostarczać jego niewielkie ilości, jednak nie mogą zastąpić kluczowych pokarmów wskazanych na początku. Nie ma jednak podstaw by sądzić, że dieta roślinna jest uboższa w ten cenny pierwiastek. Wystarczy przeanalizować tabele wartości odżywczych, by przekonać się, że ok. 100 g tofu zawiera tyle samo wapnia co szklanka krowiego mleka.
Zawartość wapnia w tofu zależy od tego jaka substancja została użyta jako koagulant. Dwoma najpopularniejszymi koagulantami stosowanymi w produkcji tofu są siarczan wapnia oraz chlorek magnezu. Zastosowana substancja powinna być wymieniona jako składnik na opakowaniu gotowego produktu. Tofu wyprodukowane z użyciem siarczanu wapnia będzie zawierało więcej wapnia niż to wyprodukowane przy użyciu chlorku magnezu.
Innymi czynnikami wpływającymi na zdrowie kości są witamina D, sód oraz aktywność fizyczna. Witamina D zwiększa przyswajalność wapnia. Natomiast sód zwiększa ilość wapnia traconego z moczem (ok. 20 mg wapnia jest tracone z każdym gramem sodu). Diety bogate w sód są łączone z niską gęstością kości. Regularne ćwiczenia typu chodzenie czy bieganie pozwalają utrzymać zdrowe i silne kości.
Przykłady wegańskich produktów bogatych w wapń:
100 g tofu – 200-420 mg wapnia
szklanka ugotowanego jarmużu – 179 mg wapnia
szklanka ugotowanej kapusty – 158 mg wapnia
2 łyżki stołowe tahini – 128 mg wapnia
szklanka ugotowanej białej fasoli – 126 mg wapnia
ćwierć szklanki migdałów – 94 mg wapnia
szklanka ugotowanego brokuła – 62 mg wapnia
O badaniach żywności ekologicznej
Prestiżowe czasopismo naukowe „British Journal of Nutrition” opublikowało niedawno badanie dowodzące, że żywność ekologiczna znacząco różni się pod względem składu chemicznego od żywności konwencjonalnej. W międzynarodowym zespole badawczym koordynowanym przez prof. Carlo Leiferta z Uniwersytetu Newcastle (W. Brytania) znalazło się kilku polskich naukowców, m.in. prof. dr hab. Ewa Rembiałkowska z SGGW w Warszawie.
PAP: Wyniki niniejszej metaanalizy pozostają w sprzeczności z rezultatami uzyskanymi w badaniach zleconych przez Brytyjską Agencję Norm Żywności (British Food Standards Agency) z 2009 roku oraz badaniach Uniwersytetu Stanforda (USA) z 2012 roku. We wspomnianych pracach nie stwierdzono występowania istotnych różnic pomiędzy żywnością ekologiczną a konwencjonalną. Jak by się Pani do tego ustosunkowała?
Prof. Ewa Rembiałkowska: Od momentu publikacji tamtych prac upłynęło już kilka lat, a w tym czasie wykonano wiele nowych badań porównawczych. Dzięki temu w naszej pracy mogliśmy uwzględnić aż 343 różne badania. Jest to duży materiał, którego analiza wykazała, że w żywności ekologicznej jest istotnie więcej ważnych dla zdrowia związków polifenolowych, mniej toksycznego kadmu, czterokrotnie mniej szkodliwych pestycydów oraz mniej azotanów i azotynów niż w żywności konwencjonalnej. W niektórych grupach surowców i produktów ekologicznych znaleziono też istotnie więcej witaminy C i karotenoidów oraz cukrów redukujących niż w odpowiednikach konwencjonalnych.
Wyniki uzyskane przez FSA w 2009 roku rzeczywiście nie pokazały istotnych statystycznie różnic, ale należy podkreślić, że tamci autorzy w ogóle nie uwzględniali związków bioaktywnych z grupy polifenoli, a dobór prac do analizy był dość szczególny. Praca amerykańska z 2012 roku objęła trochę szerszy materiał, choć wciąż stosunkowo niewielki. Ponadto pojawił się tam jeszcze jeden element. W tekście pracy można znaleźć informacje świadczące o tym, że w surowcach ekologicznych występuje istotnie więcej polifenoli niż w surowcach konwencjonalnych. Natomiast we wnioskach końcowych autorzy twierdzą, że takich różnic nie ma. Moim zdaniem jest to manipulacja danymi naukowymi. Niestety jest to bardzo często stosowany chwyt, z którym zetknęłam się wielokrotnie.
PAP: W jakim celu dokonuje się takich manipulacji?
E.R.: Celem jest przekonanie opinii publicznej, że nie ma różnic między żywnością ekologiczną a konwencjonalną. Czasem autorzy są głęboko przekonani, że żywność ekologiczna to tylko "pic na wodę" i koniecznie chcą to udowodnić. Zdarzają się też przypadki – choć nie mówię akurat o tych konkretnych publikacjach – że badania są z góry opłacone przez odpowiednie koncerny.
PAP: A co z etyką naukową?
E.R.: Etyka w nauce ulega coraz większemu zanikowi. Koncerny płacą za badania, aby zapewnić sobie zyski. Jeżeli na zlecenie koncernu, który produkuje syntetyczne dodatki do żywności, zostanie wykonana metaanaliza, będzie ona skonstruowana tak, aby udowodnić, że te dodatki są absolutnie bezpieczne dla zdrowia. Przyczyna jest prosta: im więcej osób kupi żywność ekologiczną, tym mniej osób kupi żywność konwencjonalną zawierającą dodatki do żywności, czyli koncern, który produkuje te dodatki, będzie miał mniejsze wpływy. Mówię o tym, o czym wszyscy doskonale wiedzą. Nauka jest coraz bardziej zależna od biznesu, bo w wielu krajach przeznacza się na nią stosunkowo mało pieniędzy.
PAP: Rezultaty uzyskane przez zespół, którego Pani była członkiem, także spotkały się z krytyką. Dr Alan Dangour, jeden z autorów badania z 2009 roku, stwierdził, że w metaanalizie wykorzystano dane dobrej i złej jakości, co osłabia wyniki badania.
E.R.: W naszym badaniu pod uwagę brane były wyłącznie prace naukowe, które spełniały określone kryteria dobrej pracy badawczej. To było analizowane w każdym przypadku. Jeżeli zaistniało podejrzenie, że w pracy wystąpiły jakieś nieprawidłowości, była ona automatycznie odrzucana. Dlatego uważam, że zarzut Dangoura jest niesłuszny.
PAP: Pan Dangour stwierdził również, że na dzień dzisiejszy nie ma twardych dowodów na to, że antyoksydanty są korzystne dla zdrowia.
E.R.: Istnieje szereg badań, które pokazują, że podawanie zwierzętom doświadczalnym preparatów z warzyw i owoców zawierających dużo antyoksydantów korzystnie wpływa na ich zdrowie. Wielokrotnie prowadzono też badania, które dowodziły, że antyoksydanty ograniczają wzrost komórek nowotworowych. Stwierdzono również, że osoby spożywające dużo warzyw i owoców – a te surowce są najbogatsze w antyoksydanty - wykazują lepszy stan zdrowia (np. wegetarianie). Na tej podstawie można wnioskować, iż antyoksydanty korzystnie oddziałują na zdrowie. Poza tym mówienie, że nie ma twardych dowodów naukowych w kontekście jakichkolwiek badań jest bezzasadne, ponieważ nauka jest czymś płynnym, bezustannie się rozwijającym.
PAP: Jaki ogólny wpływ na zdrowie może mieć żywność ekologiczna?
E.R.: W naszej pracy udowodniliśmy jedynie inny skład chemiczny żywności ekologicznej i konwencjonalnej. Patrząc przez pryzmat obecnej nauki, możemy przypuszczać, że żywność ekologiczna ma pozytywny wpływ na zdrowie człowieka, ale jest bardzo mało badań na ten temat. Co prawda, w badaniu holenderskim wykazano, że dzieci do lat dwóch karmione piersią przez matki spożywające żywność ekologiczną zapadają istotnie rzadziej na wszelkiego rodzaju alergie niż dzieci matek jedzących żywność rynkową.
Są też prace, które pokazują, że konsumenci żywności ekologicznej mają lepsze parametry samooceny stanu zdrowia, ale ma to również związek ze stylem życia – większą aktywnością fizyczną, lepiej skonstruowaną dietą, itp.
Badania na zwierzętach laboratoryjnych i gospodarskich pokazują z kolei, że osobniki żywione paszą ekologiczną mają bardziej aktywny układ odpornościowy i szybciej zwalczają infekcje.
Podsumowując, badania na zwierzętach i na ludziach pokazują, że inaczej pracuje organizm, który jest żywiony ekologicznie, a inaczej ten, który jest żywiony konwencjonalnie. W związku z tym można postawić hipotezę, że regularne spożywanie żywności ekologicznej może przekładać się na lepsze parametry zdrowia, ale potrzebujemy jeszcze wielu, wielu badań na potwierdzenie tego założenia. Od siebie chciałabym dodać, że jako naukowiec jestem głęboko przekonana, że żywność ekologiczna na pewno nikomu nie zaszkodzi, a najprawdopodobniej może poprawić samopoczucie i zdrowie. W związku z tym zachęcam wszystkich do kupowania tej żywności, która jest też po prostu smaczniejsza niż żywność konwencjonalna.
Rozmawiała Aleksandra Jaroszyk, PAP - Nauka w Polsce
Olej lniany i jego właściwości.
Historia uprawy lnu i pozyskiwania z niego drogocennych składników sięga czasów Orientu. Pierwsze udokumentowane doniesienia o leczniczych właściwościach lnu datowane są na czasy Greków i Rzymian około 650 lat p.n.e. Hipokrates w V wieku p.n.e. zalecał stosowanie lnu w przypadku zapalenia błon śluzowych, w bólach podbrzusza czy biegunce. Mahatma Gandhi zauważył: "Gdziekolwiek siemię lniane jest spożywane dość regularnie, tam ludzie cieszą się lepszym zdrowiem".
Olej lniany zimno tłoczony otrzymywany jest jako produkt o żółtawym zabarwieniu, specyficznym zapachu i lekko orzechowym smaku poprzez tłoczenie metodą "na zimno" dojrzałych nasion lnu (łac. Semen Lini).
Metoda tłoczenia "na zimno" polega na produkcji oleju w temperaturze nie przekraczającej 50 stopni Celsjusza, dzięki czemu składniki oleju (głównie wrażliwe na temperaturę nienasycone kwasy tłuszczowe) zachowują swoje naturalne struktury i właściwości biologiczne.
Lecznicze i zdrowotne właściwości oleju lnianego są wynikiem zawartych w nim bioaktywnych związków, głównie nienasyconych kwasów tłuszczowych i lignanów.
Olej lniany zimno tłoczony nieoczyszczony wysokolinolenowy nie jest dostępny w sklepach spożywczych ze względu na nietrwałość kwasu tłuszczowego z rodziny omega-3.
Kwasy te ulegają pod wpływem światła, powietrza i wysokiej temperatury bardzo szybkiemu procesowi utleniania. Muszą zatem być przechowywane w warunkach chłodniczych bez dostępu światła i powietrza.
Oleje lniane, które są rozprowadzane przez sklepy mają niską zawartość kwasów omega-3 (tzw. "niskolinolenowe") dzięki czemu olej jest mniej podatny na utlenianie i bardziej trwały.
Kwasy tłuszczowe omega-3 mają fundamentalne znaczenie dla funkcjonowania naszego organizmu, stanowiąc między innymi budulec dla:
- tkanki mózgowej,
- syntezy hormonów,
- każdej komórki organizmu.
Szerzej o kwasach omega-3 i ich znaczeniu dla naszego organizmu jest mowa w części zatytułowanej NIEZBĘDNE NIENASYCONE KWASY TŁUSZCZOWE (NNKT).
Olej lniany zimno tłoczony nieoczyszczony zawiera rekordową ilość kwasów omega-3. Na 1 litr oleju ponad 50% jego składu to kwasy omega-3.
Skład 1 litra (1000 ml) oleju lnianego stanowią następujące NNKT:
- kwas alfa-linolenowy(ALA) (omega-3) - ponad 500 ml
- kwas linolowy(LA) (omega-6) - około 150 ml
- kwas oleinowy(O) (omega-9) - około 170 ml
oraz nasycone kwasy tłuszczowe - około 100 ml
Działanie oleju lnianego obejmuje następujące obszary organizmu:
CIĄŻA:
Matka musi zaspokoić zapotrzebowanie organizmu płodu na NNKT, ponieważ nie jest ono w stanie samodzielnie ich syntetyzować.
Właściwa proporcja między spożyciem kwasów omega-3 i omega-6 zabezpiecza przed przedwczesnym porodem. Niedobór tych kwasów powoduje zmiany w składzie błon komórkowych mózgu i siatkówki oka.
Kobiece mleko jest bardzo bogatym źródłem kwasów EPA i DHA, które są konieczne m.in.
do prawidłowego rozwoju mózgu i całego układu nerwowego rozwijającego się dziecka. Oczywiście poziom tych kwasów zależy od spożywanych przez nią pokarmów.
Przy niedoborach NNKT zaobserwowano zmiany skórne, mniejszą odporność na infekcje oraz gorszy rozwój fizyczny. Stwierdzono, że u dzieci kobiet, które uzupełniały swoją dietę w ciąży kwasami omega-3 (pasta wg dr Budwig) poziom inteligencji w stosunku do innych swoich rówieśników jest wyższy aż o 19%
ZDROWIE DZIECI I MŁODZIEŻY:
Niezbędny u uczących się dzieci, albowiem do prawidłowego rozwoju neuronów konieczne jest dostarczenie sporej ilości kwasów omega-3
Zapobiega i wspomaga leczenie nadpobudliwości dziecięcej (zespół ADHD)
Wspomaga równowagę hormonalną (trądzik)
ZDROWIE KOBIET:
Poprzez zawartość wielonienasyconych kwasów omega-3 i omega-6 oraz fitoestrogenów (lignany) olej lniany może korzystnie wpływać na cykl miesiączkowy regulując proporcje hormonów w organizmie. Taka regulacja przyczynia się do złagodzenia wielu objawów związanych z miesiączkowaniem: przedmiesiączkowe bóle głowy, depresje, bóle podbrzusza, drażliwość i obrzęki. Łagodzi objawy menopauzy i wspomaga czynności macicy, przez co może być stosowany w leczeniu bezpłodności.
ZDROWIE MĘŻCZYZN:
Olej lniany korzystnie działa na organizm mężczyzny. Stosowany jest pomocniczo przy leczeniu bezpłodności i w schorzeniach prostaty.
ZDROWIE PSYCHICZNE:
Wspomaga leczenie depresji. Z omega-3 produkowane są bowiem hormony szczęścia, tj. serotonina i dopomina.
SPORTOWCY:
Przekształca składniki pokarmowe na energię
Wspomaga wzrost mięśni oraz redukcję tkanki tłuszczowej
Bierze udział w transporcie tlenu, produkcji hemoglobiny przez co zwiększa wydolność oraz wytrzymałość.
Znacząco skraca czas regeneracji, ponieważ krew jest w stanie przenosić więcej życiodajnego tlenu do komórek mięśniowych oraz umożliwia naszym komórkom łatwiejsze absorbowanie składników pokarmowych tak bardzo potrzebnych do szybkiej regeneracji.
UKŁAD TRAWIENNY:
Szczególny skład oleju lnianego wspomaga procesy trawienne, aktywizuje przemianę materii, co może zapobiegać tworzeniu się kamieni żółciowych, a nawet powodować ich rozpuszczanie.
Wzmacnia regeneruje i osłania błony śluzowe na całej długości układu pokarmowego i wydalniczego (hemoroidy).
UKŁAD NERWOWY:
Olej lniany stosuje się jako skuteczny środek przy występowaniu drętwienia i mrowienia kończyn. Pomaga również w przypadku postępujących schorzeń mózgu i układu nerwowego, takich jak choroba Alzheimera, stwardnienie rozsiane, depresje czy też uszkodzenie nerwów u chorych na cukrzycę.
Kwas alfa-linolenowy(ALA) jest podstawowym źródłem kwasu DHA będącego bardzo ważnym składnikiem mózgu. Niski poziom DHA związany jest ze zmianami nastroju, utratą pamięci, problemami ze wzrokiem i występowaniem schorzeń neurologicznych.
UKŁAD SERCOWO-NACZYNIOWY:
Kwas alfa-linolenowy obniża poziom trójglicerydów i "złego cholesterolu", hamuje agregację i adhezję płytek krwi.
Kwasy z grupy omega-3 powodują wzrost poziomu tzw. "dobrego cholesterolu". Dzięki temu olej lniany skutecznie przeciwdziała miażdżycy, zawałowi serca i chorobie nadciśnieniowej.
Zakończone niedawno pięcioletnie badania wskazują, że skutecznie zapobiegają one powtórnemu zawałowi serca oraz działają antyarytmicznie.
Nienasycone kwasy tłuszczowe zawarte w oleju lnianym są prekursorami do syntezy prostacyklin wpływających na rozszerzanie naczyń wieńcowych i zwiększenie siły skurczu mięśnia sercowego.
Spożywanie oleju lnianego zmniejsza ryzyko zgonu po przebytym zawale i ryzyko nagłej śmierci w wyniku zatrzymania krążenia.
Obniżają liczbę zgonów z powodu chorób układu krążenia o około 30%
ZAPOBIEGANIE I LECZENIE CHORÓB NOWOTWOROWYCH:
STANY ZAPALNE:
Badania laboratoryjne wykazały także, że kwasy omega-3 mogą zahamować raka piersi, a także zapobiegać rozwojowi nowotworów w innych organach.
Umożliwia wytwarzanie w organizmie przeciwzapalnych prostaglandyn serii 1 i 3. Niski poziom tych związków jest jednym z głównych powodów występowania różnego rodzaju przewlekłych stanów zapalnych, w tym zapalenia stawów, zapalenia okrężnicy, jelita grubego itd.
Składniki oleju lnianego zmniejszają ryzyko raka prostaty. Badania przeprowadzone wśród pacjentów chorych na raka prostaty, którzy stosowali w diecie olej lniany przez około 5 tygodni wykazały spowolnione tempo podziałów komórek nowotworowych oraz wzrost szybkości ich obumierania.
Zawarte w oleju lignany wykazują silne działanie antyoksydacyjne.
NADWAGA I OTYŁOŚĆ:
Olej lniany pomaga przywrócić równowagę hormonalną i zmienione proporcje kwasów tłuszczowych w organizmie.
Zawarta o oleju omega-3 może wspomagać redukcję tkanki tłuszczowej oraz hamować powstawanie nowej. Wpływa korzystnie na odtłuszczanie wątroby.
IMMUNOLOGIA:
Składniki oleju wzmacniają układ immunologiczny, zmniejszają ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych, aktywizują podziały komórkowe.
SKÓRA, WŁOSY, PAZNOKCIE:
Ze względu na swoje dobroczynne właściwości olej lniany bywa używany w leczniczym masażu skóry, odżywiając ją i nadając jej elastyczność.
Niedobór NNKT jest związany z występowanie różnego rodzaju chorób skóry, w tym m.in. egzemy i łuszczycy.
Polecany dla skór suchych z objawami łuszczenia, mało elastycznych, szorstkich.
Kwasy omega-3 aktywizują procesy likwidujące zgubne skutki nadmiernej ekspozycji na promienie UV na komórki naskórka (suchość, akantoza).
Udowodniono też, że bez kwasów omega-3 poddana działaniu czynników agresywnych (WR, mydło, warunki atmosferyczne, itd.) warstwa rogowa skóry nie jest w stanie utrzymać odpowiedniego stopnia nawilżenia.
W przypadku skór tłustych odpowiedni procent kwasu alfa-linolenowego gwarantuje właściwą płynność łoju skórnego i jego równomierne rozprowadzanie na powierzchni naskórka. Nie dochodzi wówczas do zaczopowania ujść gruczołów łojowych i powstawania zaskórników.
Lignany zawarte w oleju lnianym hamują aktywność 5-alfa-reduktazy, enzymu uczestniczącego w przekształcaniu testosteronu do dihydrotestosteronu, który powoduje łysienie u mężczyzn.
ZDROWIE ZWIERZĄT:
W diecie psów i kotów regularne stosowanie oleju lnianego zapobiega matowieniu sierści i różnym chorobom skóry w tym łupieżowi, łojotokowi, linieniu oraz prosówkowym zmianom skóry jak również skutecznie wspomagają leczenie w/w chorób.
Olej lniany jest cennym składnikiem pod względem energetycznym w końskiej diecie.
Ma też dobroczynny wpływ na przemianę materii, jak również na sierść.
Działa przeciwko wysuszeniu i pęknięciom kopyt.
Czy wiesz, że...
Siemię lniane zawiera 700 !!! razy więcej lignanów niż inne gatunki roślin (lignany - roślinni prekursorzy hormonów tkankowych o właściwościach przeciw nowotworowych) - zawartość lignanów w różnych produktach
- olej lniany zawiera dwa razy więcej kwasów omega-3 niż olej z wątroby rekina
- w 60 % nasz mózg zbudowany jest na bazie kwasów omega-3
- już po kilku dniach stosowania oleju lnianego możemy przywrócić w organizmie homeostazę czyli równowagę
- brytyjski ekspert Richard Doll stwierdził, że stosowanie oleju lnianego w codziennej diecie zapobiegłoby tylko w Wielkiej Brytanii 450 zgonom dziennie
- podstawowym tłuszczem w diecie kulturystów jest olej lniany
Wskazówki dotyczące spożywania:
Przyjmuje się, że na każdy kg masy ciała powinniśmy dostarczać 1 gram oleju dziennie. Najczęściej jednak dorośli przez pierwsze 3 m-ce ok. 4 łyżek dziennie, później 2-4 łyżek. Leczniczo - 6 do 8 łyżek dziennie (czyt. dalej dieta dr Budwig) Zapotrzebowanie na NNKT rozwijającego się organizmu dzieci i młodzieży jest większe jak u dorosłych.
Zwiększone dawki tego oleju nie skutkują odkładaniem się tkanki tłuszczowej. Proszę pamiętać, że nie mamy do czynienia z lekiem czy suplementem, a po prostu naturalnym produktem spożywczym o wyjątkowych walorach zdrowotnych.
Jesienna deprecha, a dieta.
Nie jednemu z nas, jesień kojarzy się z długimi, smutnymi dniami. Cóż poradzić, gdy za oknem deszczowo i szaro? Jak się okazuje odpowiednią dietą możemy sprawić, że znów w nas zaświeci słońce.
Co z tym szczęściem?
Serotonina określana mianem „hormonu szczęścia” uznana została za substancję wpływającą korzystnie na nasze samopoczucie. Powstaje ona przy udziale 2 rodzajów składników. Pierwszym z nich jest tryptofan, który należy dostarczyć wraz z dietą, gdyż nie jest syntetyzowany w organizmie człowieka.
Zalecane jest więc spożywanie produktów będących źródłem węglowodanów złożonych tj: warzywa, pełnoziarniste pieczywo, kasze, makarony, brązowy ryż.
Depresji winne są niedobory?
Jak wykazało wiele badań niedobory niektórych składników mogą prowadzić do obniżenia nastroju. Mowa tu o witaminach z grupy B – szczególnie witaminie B1, B6 i B12, których to dostarczyć możnaorganizmowi dzięki produktom zbożowym, warzywom o zielonych liściach. Ponadto wykazano, że do rozwoju depresji może prowadzić także niedobór kwasu foliowego, który powoduje obniżenie stężenia serotoniny w mózgu. Pamiętajmy więc, że gdy dopada nas chandra nie powinniśmy zapomnieć o spożywaniu szpinaku, sałaty, brokułów, orzechów. Nasz pogorszony nastrójmoże być również konsekwencją niedoboru selenu.
Tłuszcze
Tłuszcz także ma wpływ na nasze samopoczucie. Negatywnie działają tłuszcze typu trans, które zawarte są w produktach przygotowanych na bazie margaryn twardych (np. ciastka kruche) orazżywność „fast food”. Korzystne działanie wykazują tłuszcze nienasycone. Kwasy tłuszczowe omega-3 przeciwdziałają rozwojowi depresji, dlatego też produkty będące ich źródłem (oleje, orzechy, ziarna) powinny często gościć na naszych stołach.
W te smutne dni zadbajmy przede wszystkim o siebie: wyjdźmy na spacer w poszukiwaniu odrobiny słońca, urozmaicajmy swoją dietę, unikajmy używek, które sprzyjać mogą powstawaniu niedoborów. To jest gwarancją lepszego samopoczucia.
/Anna Agnieszka Dziwińska/
zdrowe-zywienie.wieszjak.polki.pl
Jak się ustrzec niedoborów?
Podobno dieta wegańska jest dietą niedoborową. Podobno nie zapewnia odpowiednio dużo białka, żelaza, cynku i wielu innych makro i mikro składników. To nieprawda! Jeżeli tylko poznasz kilka poniższych zasad twoja dieta roślinna będzie nie tylko smaczna ale i zdrowa!
1. Wybieraj różne źródła białka
Jedz rośliny strączkowe, zboża i orzechy. To podstawowe źródła białka na diecie roślinnej. Jedz je w różnych kombinacjach przyrządzając z nich dowolne potrawy. Do uzyskania pełnowartościowego białka wystarczy połączyć w posiłku orzechy z roślinami strączkowymi lub zbożem. Pamiętaj jednak, że nie ma potrzeby spożywania wszystkich aminokwasów w jednym posiłku. Wystarczy, że w ciągu całego dnia spożywasz różne produkty wysoko białkowe. Nie martw się o niedobór białka. Jest on praktycznie niemożliwy przy odpowiedniej podaży kalorii.
2. Zadbaj o wapń
Jeżeli rezygnujesz z nabiału pamiętaj o włączeniu do swojego menu kilku bogatych w wapń produktów roślinnych. Postaw na warzywa zielonolistne – kapustę pekińską, sałatę rzymską, jarmuż, natkę pietruszki, do tego brokuły i szpinak. Wapń znajdziesz też w migdałach, białej fasoli, soi, nieoczyszczonych ziarnach maku i sezamu. Codziennie jedz kilka produktów z tej grupy uwzględniając te najbogatsze w wapń (sezam, brokuły, jarmuż, mak). Skorzystaj też z mlek roślinnych fotyfikowanych wapniem.
3. Znajdź źródło omega-3
Kwasy omega – 3 są absolutnie niezbędne w diecie każdego człowieka. Ich dobrym źródłem na diecie wegańskiej są przede wszystkim orzechy włoskie i ziarna siemienia lnianego. Codziennie jedz 1,5 łyżki siemienia lub garść orzechów włoskich. Siemię przed podaniem zmiel w młynku do kawy żeby przyswoić wszystkie składniki mineralne.
4. Suplementuj witaminę B12
Na diecie w 100% roślinnej konieczna jest suplementacja B12. Witaminę znajdziesz w sklepach internetowych i każdej aptece. Suplementuj ją codziennie lub co drugi, trzeci dzień w zależności od dawki. Witaminy z suplementów przyswajają się bardzo słabo dlatego jedna tabletka powinna zaspokajać co najmniej 400% dziennego zapotrzebowania. Nie jest prawdą, że produkty roślinne zawierają B12. .