Szukaj
Czas na podbiał
Mamy dopiero początek wiosny, jak tu nie oszaleć z radości? Pomyślcie przez chwilę, co musieli czuć Wasi przodkowie, gdy na przedwiośniu TUSSILAGO FARFARA zaopatrywana ich zmizerniałe po długiej zimie organizmy w potrzebne mikroelementy. Ziele to bowiem zawiera duże ilości wapnia, żelaza, siarki, potasu, manganu – podstawowych składników do utrzymania organizmu w zdrowiu.
Nów Księżyca i Zaćmienie Słońca
Aktualny Nów Księżyca (10.30 - 10.40) zbiega się czasowo z Zaćmieniem Słońca (od 9.40 do 12.20) oraz z Równonocą. To to oznacza w energiach i w jaki sposób zaplanować działania, by wykorzystać ten potężny pływ galaktyczny w najlepszy z możliwych sposobów?
Marihuana, a magia
Czy palenie sprzyja rozwojowi duchowemu, czy stanowi jego zaprzeczenie?
Bardzo często ludzie pytają mnie o to czy marihuana pomaga czy przeszkadza na magicznej drodze.
Staropolskie Obrzędy Konopne
Pewien czas temu polskie media obiegła wiadomość o schwytaniu przez policję 72-letniej pani Stefanii, która w przydomowym ogródku wśród warzyw uprawiała konopie. Kobieta tłumaczyła stróżom prawa, że zrobiła to, by odstraszać szkodniki, niestety funkcjonariusze nie dali wiary jej tłumaczeniom. Podobne wiadomości niemal co roku przewijają się przez massmedia w Polsce. Okazuje się jednak, że kobieta, która została potraktowana jak zwykła diderka, mówiła szczerą prawdę...
PEŁNIA
Jej wpływ odczuwamy przez trzy dni. W listopadzie będą to 5, 6 i 7 dzień miesiąca. Podczas pełni księżyca mamy problemy ze snem, jesteśmy bardziej poirytowani, częściej się kłócimy i obrażamy.
Podczas pełni księżyca zwiększa się ilość popełnianych przestępstw, morderstw, samobójstw. Nasilają się wtedy objawy chorób psychicznych. Kobiety będące w końcówce trzeciego trymestru ciąży mogą się teraz spodziewać porodu. Podczas pełni wiele kobiet zaczyna miesiączkować.
Pełnia księżyca to zły moment na zabiegi chirurgiczne, pobieranie krwi, wyrywanie zębów. Łatwo teraz o powikłania lub krwotoki. To też kiepski czas na przechodzenie na dietę lub próby zerwania z jakimś nałogiem - nasze wysiłki pójdą na marne.
Jej wpływ odczuwamy przez trzy dni. W listopadzie będą to 5, 6 i 7 dzień miesiąca. Podczas pełni księżyca mamy problemy ze snem, jesteśmy bardziej poirytowani, częściej się kłócimy i obrażamy.
Podczas pełni księżyca zwiększa się ilość popełnianych przestępstw, morderstw, samobójstw. Nasilają się wtedy objawy chorób psychicznych. Kobiety będące w końcówce trzeciego trymestru ciąży mogą się teraz spodziewać porodu. Podczas pełni wiele kobiet zaczyna miesiączkować.
Pełnia księżyca to zły moment na zabiegi chirurgiczne, pobieranie krwi, wyrywanie zębów. Łatwo teraz o powikłania lub krwotoki. To też kiepski czas na przechodzenie na dietę lub próby zerwania z jakimś nałogiem - nasze wysiłki pójdą na marne.
W czasie, gdy działa na nas pełnia księżyca, znacznie skuteczniejsza okazuje się psychoterapia. Łatwiej jest nam wtedy otworzyć się i opowiedzieć o swoich problemach. To również dobry moment na dbanie o zdrowie - można teraz zafundować się detoks, pić zioła, wzmacniać odporność.
Pełnia jest szczególnie korzystnym momentem na to, by zbierać owoce i robić z nich przetwory. Warto teraz zdecydować się na zrobienie weków.
Na łamach ostatniego "Current Biology" naukowcy z Uniwersyteckiego Szpitala Psychiatrycznego w Bazylei (Szwajcaria) opublikowali wyniki badań pokazujące, że Księżyc jednak naprawdę odgrywa dużą rolę przy naszym śnie.
W eksperymencie wzięło udział 33 ochotników podzielonych na dwie grupy, które podczas różnych faz cyklu księżycowego spały w laboratorium. Podczas snu dokładnie sprawdzano aktywność ich mózgu, a także ruchy gałek ocznych i stężenie wydzielanych w organizmie hormonów.
"Okazał się, że podczas pełni Księżyca aktywność rejonów mózgu związanych z mocnym, głębokim snem była relatywnie niższa o 30 proc. Badane osoby podczas pełni zapadały w sen średnio o pięć minut dłużej, a budziły się o 20 minut wcześniej. Ludzie ci znacznie częściej też skarżyli się na gorszą jakość snu, a testy pokazały, że stężenie w ich organizmach melatoniny, hormonu regulującego nasz sen, było wyraźnie niższe" - pisze Christian Cajochen, główny autor pracy.
Jego zdaniem zaobserwowane zjawisko może być reliktem prehistorycznych czasów, kiedy cykl księżycowy w ogromnym stopniu wpływał na zachowania ludzi, w tym np. na cykle reprodukcyjne.
- Dziś cywilizacja, w tym choćby wszechobecność sztucznego oświetlenia, w dużym stopniu ograniczyła kontakt ludzi z naturalnym światłem Księżyca. To, że jednak często w ogóle go nie widzimy, nie zmienia faktu, że on wciąż na nas wpływa - podkreśla Cajochen.
Zaduszki czy Dziady?
Dziady (biał. Дзяды) – przedchrześcijański obrzęd zaduszny, którego istotą było "obcowanie żywych z umarłymi", a konkretnie nawiązywanie relacji z duszami przodków (dziadów), okresowo powracającymi do swych dawnych siedzib. Celem działań obrzędowych było pozyskanie przychylności zmarłych, których uważano za opiekunów w sferze płodności i urodzaju.
W tradycji słowiańskiej święta zaduszne przypadały od trzech do sześciu razy w roku – w zależności od danego regionu. Najważniejsze obrzędy obchodzono:
* wiosną: wiosenne święto zmarłych obchodzone w okolicach 2 V (zależnie od faz księżyca).
* jesienią: Dziady obchodzone w noc z 31 X na 1 XI, zwane też Nocą Zaduszkową, będące przygotowaniem do jesiennego święta zmarłych, obchodzonego w okolicach 2 XI (zależnie od faz księżyca)
W ramach obrzędów dziadów przybywające na "ten świat" dusze należało ugościć, aby zapewnić sobie ich przychylność i jednocześnie pomóc im w osiągnięciu spokoju w zaświatach. Podstawową formą obrzędową było karmienie i pojenie dusz (np. miodem, kaszą, jajkami, kutią i wódką) podczas specjalnych uczt przygotowywanych w domach lub na cmentarzach (bezpośrednio na grobach). Charakterystycznym elementem tych uczt było to, iż spożywający je domownicy zrzucali lub ulewali części potraw i napojów na stół, podłogę lub grób z przeznaczeniem dla dusz zmarłych.
W niektórych rejonach przodkom należało jednak także zapewnić możliwość wykąpania się (na tę okoliczność przygotowywano saunę) i ogrzania. Ten ostatni warunek spełniano rozpalając ogniska, których funkcja tłumaczona jest niekiedy również inaczej. Miały one oświetlać drogę wędrującym duszom, tak by nie zabłądziły i mogły spędzić tę noc wśród bliskich. Pozostałością tego zwyczaju są współczesne znicze zapalane na grobach. Ogień - zwłaszcza ten rozpalany na rozstajnych drogach - mógł mieć jednak również inne znaczenie. Chodziło o to, by uniemożliwić wyjście na świat demonom (duszom ludzi zmarłych nagłą śmiercią, samobójcom, topielcom itp.), które - jak wierzono - przejawiały w tym okresie wyjątkowa aktywność. W pewnych regionach Polski, np. na Podhalu w miejscu czyjejś gwałtownej śmierci każdy przechodzący miał obowiązek rzucić gałązkę na stos, który następnie co roku palono.
Szczególną rolę w obrzędach zadusznych odgrywali żebracy, których w wielu rejonach nazywano również dziadami. Ta zbieżność nazw nie była przypadkowa, ponieważ w wyobrażeniach ludowych wędrowni dziadowie-żebracy postrzegani byli jako postacie mediacyjne i łącznicy z "tamtym światem". Dlatego zwracano się do nich z prośbą o modlitwy za dusze zmarłych przodków, w zamian ofiarowując jedzenie (niekiedy specjalne pieczywo obrzędowe przygotowywane na tę okazję) lub datki pieniężne. Praktykowane w ramach obrzędów zadusznych przekazywanie jedzenia żebrakom interpretowane jest niekiedy jako forma karmienia dusz przodków, co potwierdza fakt, że w niektórych rejonach dawano im właśnie ulubione potrawy zmarłego.
Podczas tego święta obowiązywały liczne zakazy dotyczące wykonywania różnych prac i czynności, które mogłyby zakłócić spokój przebywających na ziemi dusz czy wręcz zagrozić im. Zakazywano min. głośnych zachowań przy stole i nagłego wstawania (co mogłoby wystraszyć dusze), sprzątania ze stołu po wieczerzy (żeby dusze mogły się pożywić), wylewania wody po myciu naczyń przez okno (aby nie oblać przebywających tam dusz) palenia w piecu (tą drogą - jak wierzono - dusze niekiedy dostawały się do domu) czy szycia, tkania lub przędzenia (żeby nie przyszyć lub uwiązać duszy, która nie mogłaby wrócić na "tamten świat")
Chrześcijaństwo z jednej strony walczyło z pogańskimi obrzędami, sukcesywnie zakazując ich praktykowania, z drugiej strony próbowało adaptować niektóre z nich, dążąc do ich chrystianizacji. W przypadku dziadów zarówno kościół katolicki, jak i prawosławny usiłowały zmarginalizować, a następnie zlikwidować święta pogańskie, wprowadzając na ich miejsce (w tych samych bądź zbliżonych momentach cyklu rocznego) święta i praktyki chrześcijańskie (odpowiednio radzicielskije suboty i zaduszki).
Odmienną strategię przyjęto w kościele unickim, który zobowiązał księży do chodzenia wraz z ludnością wiejską na dziady i odmawiania tam modlitw Anioł Pański, Zdrowaś Mario i Wieczny Odpoczynek[. W niektórych regionach uniccy księża odprawiali na cmentarzach specjalne procesje, podczas których święcili poszczególne groby oraz zbierali pozostawione na nich pożywienie i pieniądze
Love Someone
[Refren]
To możliwe by kogoś kochać
I nie traktować go (ich) tak jak chcesz.
To możliwe by zobaczyć swe oczy
Być diabłem w przebraniu, z inną "twarzą"
I to możliwe by zmienić ten świat
Rewolucjonizować chłopców i dziewczęta
To możliwe kształcić,
Następne pokolenie które pewnego dnia będzie rządzić światem
[I zwrotka]
Zmieniające sie czasy XXI wieku
Nic dla mnie nie znaczą bo wolałbym być
Na początku dziejów, ziemia byłaby moja
Żyjąc w luksusie
Odkrywając tam świat
Wierzyć w słońce, ziemię, wodę i wiatr.
Zabierz mnie tam, zobaczyłbym rozkwit świata
Stojąc na morskim klifie, wyjąc do księżyca
Tworząc świat dla otwartych umysłów
Unikalne postrzeganie prawdy wewnątrz niego
Wiem że powinniśmy to znaleźć
To tylko kwestia gdzie i kiedy, wspólnie o tym decydujemy
Świat nie jest okrutnym miejscem
To tylko sposób w jakim go wznieśliśmy
Odkrywając czas i przestrzeń
Wierzę, że możemy to zmienić
Zmienić kierunek, że docenimy dzisiejszy świat
[Refren]
To możliwe by kogoś kochać...
[II zwrotka]
Teraz gdy zaczynam przedkładać myśli w słowa
Grzęznę, zapadam się, tracąc wszystko, me zahamowania
Myśl o marnowaniu kierunku
Fakt że muzyka jest w niedalekim miejscu
Jeszcze błądze i wbity w mój świat
Zakochany w moim życiu, wierzeniach i dziewczynie
Czy to szczęście że kocham to szalone miejsce, ludzką rasę?
Nie zrozum mnie źle, wciąż myślę że mogliśmy to zmienić
Lecz to życie i fakt że czas istnieje
I jesteśmy tutaj nie przybywając wyposażeni w to wszystko
Połową zabawy jest poznanie, rewelacyjnie się bawię
Podczas gdy świat wciąż się kręci, moja rola jest niewielka
Ale dokonuje zmian
Mam nadzieję że czujesz się tak samo
Mam nadzieję że widzisz to o czym mówię
[Refren]
To możliwe by kogoś kochać...
[III zwrotka]
Żyjemy w tej betonowej dzungli
Przetrwamy dzięki miłości, którą dajemy
Teraz mój instynkt mnie prowadzi
To prawda co mówią
Świat jest twą szansą by tworzyć
San Pedro
SAN PEDRO (Trichocerous pachanoi) jest to duży kolumnowy kaktus szeroko uprawiany jako halucynogen w Andach Peru, Ekwadoru, i Boliwii.
Miejscowi, którzy także nazywają go aguacolla, lub giganton, uznają kilka "rodzajów", które różnią się głównie liczbą żeber. Pospolity gatunek posiada ich siedem.
Ten kaktus jest często sadzony wzdłuż pól, jako płot utrzymujący owce lub bydło na pastwisku.
Napój alkoholowy nazywany cimora jest robiony właśnie z kaktusa San Pedro. Krótkie łodygi, często sprzedawane są na okolicznych targowiskach, są krajane jak bochenek chleba na kromki, potem gotowane przez kilka godzin w wodzie, często dodawane są elementy przesądów takie jak pył cmentarny lub sproszkowane kości.
Chociaż cimora jest często robiona z samego San Pedro, to kilku badaczy dowiodło, że czasami dodawane są do napoju inne rodzaje roślin.
Często jest to kaktus Neoraimondia macrostibas, andyjski gatunek o nieokreślonej strukturze chemicznej; krzew Pedilanthus tithymaloides przedstawiciel roślin rodziny oleistych; i dzwonkowata Isotoma longiflora. Wszystkie te rośliny posiadają biodynamiczne składniki.
Okazyjnie, innymi dużo bardziej potężnymi roślinami które się dodaje, jest np. bieluń.
Dopiero ostatnio badacze stali się świadomi znaczenia "drugorzędnych" składników roślinnych dodawanych przez te prymitywne społeczeństwa.
Fakt, że meskalina występuje w kaktusie San Pedro, sprawia, że napój może być stosowany bez dodawania innych roślin. Zmiany które wywołują dodatkowe rośliny na etapie halucynogennym, nadal nie są w pełni rozumiane.
Cimora jest podstawą ludowych ceremonii uzdrawiania, która łączy tubylcze rytuały z przeniesionymi elementami chrześcijaństwa.
Obserwator opisuje roślinę jako "katalizator aktywujący wszystkie siły kompleksów, w trakcie procesu uzdrawiania, szczególnie siły marzycielskie i wróżbiarskie. Ale siły San Pedro są przypuszczalnie ponad lekarstwami; mówią, że są obrońcami jak pies, który chroni domu, posiadają zdolność gwizdu z taką nieziemską mocą, że źli intruzi uciekają z przerażeniem. "
Chociaż San Pedro nie jest spokrewniony botancznie z pejotlem, to ten sam alkaloid - meskalina - jest odpowiedzialny za halucynacje wzrokowe, które powodują obydwa te kaktusy. Meskalina została wyizolowana nie tylko z San Pedro ale i z innych gatunków Trichocereus.
Badania chemiczne Trichocereusów są dosyć świeże, i dlatego istnieje możliwość odkrycia dodatkowych alkaloidów w pachanoi.
Trichocereus zawiera około 40 gatunków kolumnowych kaktusów, które rosną w podzwrotnikowych i umiarkowanych częściach Andów.
Nie ma powodu aby twierdzić, że używanie kaktusa San Pedro w celu halucynogennym i wieszczym, nie ma długiej historii.
Musimy uznać, że na pewno współczesne obrzędy zostały dotknięte przez wpływy chrześcijaństwa.
Te wpływy są oczywiste, nawet nazywa kaktusa "Święty Piotr" {to po hiszpańsku San Pedro - przyp. tł.}, prawdopodobnie pochodzi od chrześcijańskiej wiary w to, że Święty Piotr trzyma klucze do nieba.
Ale ogólne znaczenie rytuału i nowoczesny sens kultu San Pedro, który jest delikatnie połączony z mitologią księżyca, prowadzą nas do wniosku, że reprezentują one amalgamat wierzeń pogańskich i chrześcijańskich. Jego zastosowanie wydaje się do być mocno rozpowszechnione w Peru.
1
« poprzednia 1 następna »