Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Szukaj


 

Znalazłem 89 takich materiałów
Kapitalizm to pokój. – Czy wiesz, że?

Wojny opierają się, na przekonaniu, że masz prawo zagarnąć cudzą własność przemocą dla dobra narodu, rasy, ludzkości, postępu, by wyzwolić proletariat.
Kapitalizm oznacza dobrowolną wymianę dóbr, które wytworzyłeś na dobra, które wytworzyli inni. Zawsze możesz nie dokonywać wymiany, nie dając i nie biorąc nic w zamian.

Wojny wywoływali barbarzyńscy wodzowie, królowie, przywódcy (również demokratyczni), czyli państwa. Państwo nie działa na zasadach rynkowych, więc nie musi kierować się rachunkiem ekonomicznym. A wojna jest ekonomicznie niewydajna, choćby ze względu na niszczenie kapitału i przeznaczanie środków na walkę, zamiast na produkcję, bogacenie się. Stąd pokój jest bardziej opłacalny. Istotnie, kraje, które handlują, nie prowadzą wojen. Kluczem do pokoju na świecie jest więc globalna strefa wolnego handlu i wolnej podróży.

Idąc dalej, najbardziej wojowniczy są antykapitaliści, kolektywiści, wrogowie wolności. Tak II WŚ w Europie wywołali narodowi socjaliści i komuniści, w Azji Japończycy (których "kultura" jest skrajnie kolektywistyczna), USA do wojny wciągnął socjalista Roosevelt (próbując najpierw przekonać kongres do wojny, później nakładając embargo na Japonię, by sprowokować ją do ataku).
Dopóki USA były kapitalistyczne, niechętnie angażowały się w wojny innych państw. Dziś ich agresywna polityka jest owocem korporacjonizmu, czyli systemu, gdzie państwo wtrąca się w gospodarkę.
Tylko państwa z wysokimi podatkami, szkołami indoktrynującymi młodzież, środkami do wpływania na biznes stać na wielkie wojny.

Również wojujący islam i wojny religijne wynikają z kolektywizmu.

Tak więc, gdy usłyszysz, że kapitalizm wywołuje wojny, zaśmiej się głośno i pogratuluj poczucia humoru.

Kapitalizm to pokój.

Czy wiesz, że?

Wojny opierają się, na przekonaniu, że masz prawo zagarnąć cudzą własność przemocą dla dobra narodu, rasy, ludzkości, postępu, by wyzwolić proletariat.
Kapitalizm oznacza dobrowolną wymianę dóbr, które wytworzyłeś na dobra, które wytworzyli inni. Zawsze możesz nie dokonywać wymiany, nie dając i nie biorąc nic w zamian.

Wojny wywoływali barbarzyńscy wodzowie, królowie, przywódcy (również demokratyczni), czyli państwa. Państwo nie działa na zasadach rynkowych, więc nie musi kierować się rachunkiem ekonomicznym. A wojna jest ekonomicznie niewydajna, choćby ze względu na niszczenie kapitału i przeznaczanie środków na walkę, zamiast na produkcję, bogacenie się. Stąd pokój jest bardziej opłacalny. Istotnie, kraje, które handlują, nie prowadzą wojen. Kluczem do pokoju na świecie jest więc globalna strefa wolnego handlu i wolnej podróży.

Idąc dalej, najbardziej wojowniczy są antykapitaliści, kolektywiści, wrogowie wolności. Tak II WŚ w Europie wywołali narodowi socjaliści i komuniści, w Azji Japończycy (których "kultura" jest skrajnie kolektywistyczna), USA do wojny wciągnął socjalista Roosevelt (próbując najpierw przekonać kongres do wojny, później nakładając embargo na Japonię, by sprowokować ją do ataku).
Dopóki USA były kapitalistyczne, niechętnie angażowały się w wojny innych państw. Dziś ich agresywna polityka jest owocem korporacjonizmu, czyli systemu, gdzie państwo wtrąca się w gospodarkę.
Tylko państwa z wysokimi podatkami, szkołami indoktrynującymi młodzież, środkami do wpływania na biznes stać na wielkie wojny.

Również wojujący islam i wojny religijne wynikają z kolektywizmu.

Tak więc, gdy usłyszysz, że kapitalizm wywołuje wojny, zaśmiej się głośno i pogratuluj poczucia humoru.

Niech żyje śmierć... – O nekrofilii i cywilizacji śmierci tak pisał Erich Fromm:
Niebezpieczeństwo wojny nuklearnej jest tak blisko odczuwalne, że wydaje się prawdopodobne, że człowiek osiągnie nowy stan barbarzyństwa, zanim nawet będzie miał szansę znaleźć drogę do humanistycznego industrializmu. Jednakże nie można tracić jeszcze całej nadziei. [...] Po pierwsze, świadomość naszej patologicznej sytuacji, nie będąc jeszcze lekarstwem jest jednakże pierwszym krokiem ku wyleczeniu. Jeśli więcej ludzi uświadomi sobie różnice między miłością życia a miłością śmierci, jeśli uświadomią sobie, jak daleko już posunęli się w kierunku nekrofilii, sam ten szok może wywołać nowe, zdrowe reakcje. Co więcej, może wzrosnąć wrażliwość skierowana na tych, którzy przedkładają śmierć; wielu będzie mogło przeniknąć nabożne racjonalizacje zwolenników śmierci i zmienić swój podziw dla nich w odrazę. Ponadto nasza hipoteza może zasugerować ludziom angażującym się w sprawę pokoju i przeżycia, że należy podjąć wielki wysiłek, by osłabić pociąg ku śmierci i wzmocnić pociąg ku życiu.
Dlaczego nie powiedzieć głośno, że jest tylko jedna prawdziwie niebezpieczna działalność wywrotowa, działalność prowadząca do śmierci? Dlaczego ci, którzy reprezentują tradycje religii i humanizmu, nie mieliby powiedzieć głośno, że nie ma bardziej śmiertelnego grzechu, niż umiłowanie śmierci i potępienie życia? Dlaczego nie skłonić naszych najlepszych umysłów, naukowców, artystów, nauczycieli, by świadczyli, jak wzbudzać i rozwijać miłość życia, w przeciwieństwie do miłości gadżetów? Wiem, miłość gadżetów przynosi zyski korporacjom - miłość życia wymaga mniejszej ilości rzeczy - stąd jest mniej zyskowna.
Być może jest już za późno. Być może bomba neutronowa, które pozostawia całe miasta nienaruszone, bez życia, powinna być symbolem naszej cywilizacji. Ale powtarzam, ci z nas, którzy kochają życie, nie ugną się w pokłonie wobec zasad śmierci zanim wydamy nasze ostatnie tchnienie.

E. Fromm "Wojna w człowieku", wyd. Jacek Santorski & CO Agencja Wydawnicza, Warszawa 1994, str. 32-33.

Niech żyje śmierć...

O nekrofilii i cywilizacji śmierci tak pisał Erich Fromm:
Niebezpieczeństwo wojny nuklearnej jest tak blisko odczuwalne, że wydaje się prawdopodobne, że człowiek osiągnie nowy stan barbarzyństwa, zanim nawet będzie miał szansę znaleźć drogę do humanistycznego industrializmu. Jednakże nie można tracić jeszcze całej nadziei. [...] Po pierwsze, świadomość naszej patologicznej sytuacji, nie będąc jeszcze lekarstwem jest jednakże pierwszym krokiem ku wyleczeniu. Jeśli więcej ludzi uświadomi sobie różnice między miłością życia a miłością śmierci, jeśli uświadomią sobie, jak daleko już posunęli się w kierunku nekrofilii, sam ten szok może wywołać nowe, zdrowe reakcje. Co więcej, może wzrosnąć wrażliwość skierowana na tych, którzy przedkładają śmierć; wielu będzie mogło przeniknąć nabożne racjonalizacje zwolenników śmierci i zmienić swój podziw dla nich w odrazę. Ponadto nasza hipoteza może zasugerować ludziom angażującym się w sprawę pokoju i przeżycia, że należy podjąć wielki wysiłek, by osłabić pociąg ku śmierci i wzmocnić pociąg ku życiu.
Dlaczego nie powiedzieć głośno, że jest tylko jedna prawdziwie niebezpieczna działalność wywrotowa, działalność prowadząca do śmierci? Dlaczego ci, którzy reprezentują tradycje religii i humanizmu, nie mieliby powiedzieć głośno, że nie ma bardziej śmiertelnego grzechu, niż umiłowanie śmierci i potępienie życia? Dlaczego nie skłonić naszych najlepszych umysłów, naukowców, artystów, nauczycieli, by świadczyli, jak wzbudzać i rozwijać miłość życia, w przeciwieństwie do miłości gadżetów? Wiem, miłość gadżetów przynosi zyski korporacjom - miłość życia wymaga mniejszej ilości rzeczy - stąd jest mniej zyskowna.
Być może jest już za późno. Być może bomba neutronowa, które pozostawia całe miasta nienaruszone, bez życia, powinna być symbolem naszej cywilizacji. Ale powtarzam, ci z nas, którzy kochają życie, nie ugną się w pokłonie wobec zasad śmierci zanim wydamy nasze ostatnie tchnienie.

E. Fromm "Wojna w człowieku", wyd. Jacek Santorski & CO Agencja Wydawnicza, Warszawa 1994, str. 32-33.

Źródło:

Wiersz Jerzego Biskłonia