Granat – owoc drzewa życia
Swoje niespotykane właściwości lecznicze to jego skład i to w nich następuje współdziałanie polifenoli przeciwzapalnych i antyoksydacyjnych oraz fitohormonów, witamin np. C, A i E, P i PP, beta-karoten i witaminy z grupy B, są w nim związki mineralne: żelaza, magnezu, fosforu, cynku.
Botaniczna nazwa granatowca brzmi Punica granatum, gdzie Punica to nazwa dawnego miasta położonego w północnej Afryce, w pobliżu którego rzymscy żołnierze idący na pierwszą wojnę punicką w III wieku p.n.e. po raz pierwszy natknęli się na granatowce, zaś granatum znaczy „uziarniony”.
Granat (w języku angielskim „pomegranate”) nazywa się tak dlatego, że przypomina jabłko (pomum) i podobnie jak ono ma wiele nasion. Botanicznie Punica granatum należy do jednej rodziny wspólnie ze swoim rzadkim genetycznym przodkiem, który występuje wyłącznie na wyspie Socotra w Jemenie.
Drzewo lub krzew granatowca osiąga wysokość od 3 do 5 metrów i wyróżnia się owalnymi lub lanetowatymi liśćmi koloru żywej zieleni, które w zimie opadają.
Owoc, który na północnej półkuli dojrzewa około września (a na południowej w marcu, gdzie jest bardzo rzadki) ma kształt jabłka oraz żółtobrązowy kolor z czerwonym rumieńcem i jest zwieńczony twardym, przypominającym koronę kielichem. Wewnątrz twardej skórzastej łupiny znajdują się ciasno upakowane białe, różowawe lub szkarłatne półprzezroczyste owoce. Nasiona otoczone są osnówkami (arillus), które mają zwykle czerwony kolor, rzadziej różowy lub żółty.
Soczyste nasiona są w zależności od odmiany słodkie lub kwaskowate i mogą wymagać osłodzenia przed spożyciem. Owoc granatowca składa się z trzech głównych części, z których każda ma swój własny metafizyczny, botaniczny i chemiczny charakter. Części te to nasiona, czyli „arillus”, sok i skórka. Co więcej, kora drzewa, korzenie, liście i kwiaty zawierają szczególne i unikalne elementy, z których każdy ma złożony wpływ, kiedy zostanie przygotowany jako lekarstwo przeznaczone dla człowieka lub zwierzęcia.
Krótka historia granatowca
Cofając się w czasie, odkryto, że granat był sławiony w egipskich papirusach, cytowany w Starym Testamencie jako rimmon, występuje także w greckiej mitologii, w historii Rzymu i w Koranie. Granat pojawia się na przestrzeni dziejów w najdonioślejszych dokumentach, dziełach sztuki i architektury, od Homera poczynając, przez Rafaela, Szekspira i Chaucera, po Cezanne’a. Panuje powszechna zgoda, że granatowiec wywodzi się z Persji, skąd powoli rozprzestrzenił się na teren Indii, północnej Afryki, Europy, Chin i obu Ameryk. Jest jednym z pierwszych uprawianych owoców – w roku 3000 p.n.e., a być może i wcześniej, w dolinach Tygrysu i Eufratu, Nilu i Indusu znajdowały się sady winorośli, oliwek, fig, migdałów i granatów. W starożytnej Grecji i Egipcie roślinę tę czczono jako świętą, a starożytna medycyna Chin uznawała sok z granatu za „skoncentrowane życie” i symbol długowieczności.
Z powodu dużej ilości nasion granat stał się symbolem płodności i siły rozrodu roślin.
To zdrowy, naturalny napój miłosny.
Jak głosi hebrajska legenda, każdy owoc ma 613 pestek – każda pestka ma jedno z żydowskich przykazań. W rzeczywistości jednak w jednym owocu znajdujemy około 200 pestek, a w dużym do 800. Mahomet uważał, że owoce granatu oczyszczają ciało, z nienawiści, zazdrości i złych duchów. Granat wykorzystano jako motyw dekoracyjny w Świątyni Salomona, na regaliach królów i królowych oraz szatach kapłańskich. Granat wielkości naparstka, wyrzeźbiony w kości słoniowej i pokryty inskrypcjami w języku hebrajskim, jest jedynym reliktem, jaki udało się odzyskać ze Świątyni Salomona. Owoc granatowca jest symbolem odrodzenia i życia w chrześcijaństwie i w jego sztuce symbolizuje nadzieję. Jest też jednym z „błogosławionych owoców” buddyzmu. Sok był porównywany do krwi, kształt owocu do kobiecej piersi, a „korona” (kielich) przywodziła ma myśl królewskie koneksje.
Owoc granatu, nazywany także rajskim owocem, od tysięcy lat był symbolem nieśmiertelności i zmysłowości. Historycy właśnie w granacie dopatrują się drzewa życia. Mówi się, że w rajskim ogrodzie rósł granatowiec i jest bardzo prawdopodobne, że „jabłko” z historii o Adamie i Ewie pochodziło z tajemniczego „Drzewa Życia”
Owoc granatu, ze względu na swoje cudowne właściwości, zdobił herby związków lekarzy w całej Europie. Owoc o wielkich tajemnicach, który może leczyć. Po latach naukowcy odkryli nowe właściwości granatu, drzemiące w jego czerwonych nasionkach. Naukowcy przecierali oczy ze zdziwienia, gdy okazało się ile dobroci leczniczych tkwi w tych ziarenkach.
To wszystko sprawia, że granat ma niespotykane właściwości lecznicze. Jego działanie przeciwutleniające jest kilkadziesiąt razy silniejsze od innych znanych substancji zapobiegającym utlenianiu. Od 2000 roku zanotowano prawdziwą eksplozję nad badaniami prowadzonymi nad leczniczymi właściwościami granatu.
Granat jest sposobem na zdrowe życie-chroni serce, naczynia krwionośne, prostatę, poprawia samopoczucie, odmładza, dodaje sił witalnych, łagodzi stany zapalne szczególnie w artretyzmie, wyśmienicie smakuje. Stosowanie owoców granatu zgodnie z zaleceniami nie powinno spowodować skutków ubocznych.
Ponadto, owoce granatu wyraźnie poprawiają przepływ krwi w mięśniu sercowym u pacjentów z chorobą wieńcową i redukują złogi oraz zwapnienia w tętnicy szyjnej. Ich sok zmniejsza ciśnienie krwi, likwiduje zaburzenia erekcji, zapobiega procesom starzenia i spowalnia postęp demencji wywołanej chorobą Alzheimera.
Dowiedziono też jego ochronne działanie na płód i wyraźne działanie wstrzymujące rozwój zmian nowotworowych prostaty, płuc, jelit, skóry i piersi.
Sok pity systematycznie działa korzystnie przy astmie, problemach z trawieniem, a także wspomaga leczenie infekcji górnych dróg oddechowych. Świeże owoce zalecane są przy przeziębieniach, zwłaszcza w przypadku gorączki. Medycyna naturalna wielu regionów świata zalecała w celach leczniczych wykorzystywanie wszystkich części drzewa – od owoców, przez korzenie i skórkę, aż po nasiona.
Sok z owoców granatu używany był jako doskonały napój orzeźwiający. Przypisywano mu również działanie łagodzące podrażnienia, uszczelniające naczynia krwionośne i pobudzające krążenie. Leczono nim rany, infekcje oraz zapalenia. Skórek granatu używano przeciwko biegunce, wrzodom, próchnicy, w zapaleniach jamy ustnej i infekcjach gardła.
Korę i korzenie stosowano przeciwko tasiemcom oraz w leczeniu czerwonki. Czerwono-pomarańczowe kwiaty, starożytny symbol miłości, ponoć ulubione kwiaty Afrodyty, wykorzystywano w leczeniu cukrzycy. Gdy podano sok z granatu chorym na raka prostaty, zauważono spadek stężenia PSA we krwi.
Roślina ta jest też przydatna w przypadkach raka jelita grubego. Dodatkowo wykazano, że granat wpływa także hamująco na rozwój arteriosklerozy.
Posiada silne właściwości przeciwutleniajace /czterokrotnie wyższe od zielonej herbaty/ i dzięki tym właściwościom wzmaga działanie tlenku azotu /NO/ wytwarzanego przez ścianki naczyń.
Gdy podano sok z granatu chorym na miażdżycę to po roku stosowania złogi miażdżycowe zmniejszyły się o 35%. Stąd wiadomo też ,że pomaga w zaburzeniach gospodarki lipidowej. Powoduje spadek cholesterolu, szczególnie tego „złego”.
Sok z granatu jest cennym naturalnym lekiem dla pacjentów z chorobą niedokrwienną mięśnia sercowego.
Poprawia jego dotlenienie i zwiększa przepływ krwi w naczyniach wieńcowych.
Jest ważny przy chorobie cukrzycy, zwiększa czułość organizmu na działanie insuliny. Ekstrakty alkoholowe z granatu zwalczają bakterie.
Preparaty z owoców granatu spowalniają też rozwój choroby jaką jest Alzheimer.
Uszkodzenia mózgu u ludzkich płodów spowodowane ograniczonym transportem tlenu do tego organu są wciąż znaczącą przyczyną śmiertelności niemowląt. Lekarze niestety nie dysponują efektywnymi metodami zapobiegania i leczenia tych schorzeń. Ostatnie badania przeprowadzone na zwierzętach wykazują, że uzupełnianie diety produktami bogatymi w polifenole (np. borówki, wyciąg z zielonej herbaty) chroni mózg nienarodzonego płodu..
Dzięki zawartości polifenoli chroni skórę przed zgubnymi skutkami działania ultrafioletu. Na dodatek udowodniono, że podnosi witalność. Wpływa korzystnie na płodność. Zwiększa ilość i ruchliwość plemników.
Granaty zawierają estron (folikulinę) – występującą naturalnie formę estrogenu, która jest dziś powszechnie używana w hormonalnej terapii zastępczej, w czasie menopauzy. Coraz więcej kobiet, które chcą uniknąć skutków ubocznych terapii hormonalnej, zwraca się ku naturalnym preparatom, jak np. sok z granatu.
Sok z granatu powinny pijać nie tylko kobiety, lecz także mężczyźni. Odkryto, że granat obecny w diecie panów przeciwdziała w pewnym stopniu impotencji oraz może chronić przed rakiem prostaty. Owoce zawierają składnik, który obniża poziom antygenu gruczołu krokowego, dlatego mężczyźni, którzy są w trakcie terapii antyrakowej prostaty, mogą ją wspomóc, przyjmując dziennie ok. 0,24 l soku z granatu.
Owoc granatu to eliksir życia….nie da się tego ukryć ….
Warto z niego korzystać!
Komentarze