Młoda pokrzywa
Pokrzywa zwyczajna rośnie praktycznie wszędzie – spotkamy ją w lesie, w zaroślach, ale też na gruzowiskach i kolejowych nasypach. Dawniej służyła biedniejszej ludności jako znakomite źródło witamin – jedzono ją w sałatkach, gotowano zupy. Dziś dokuczliwy chwast znów wraca do łask. Słusznie, ponieważ ta dzika roślina ma rewelacyjne właściwości.
Parzące liście pokrzywy zwyczajnej zawierają w sobie mnóstwo wartościowych składników. Znajdziemy w nich fosfor, jod, krzem, magnez, potas, siarkę i żelazo. Do tego witaminy (C, K, B2), kwasy organiczne (m.in. mrówkowy, glikolowy, glicerolowy), flawonoidy (m.in. rutynę i kwercetynę), garbniki, chlorofil, a także histaminę i serotoninę. W kłączach i korzeniach obecne są lipidy, sterole (beta-sitosterol, stigmasterol), lecytyna i lignany.
Pomaga pozbyć się toksyn
Jedną z zalet rośliny jest jej działanie moczopędne. Pokrzywa zwiększa też wydalanie szkodliwych produktów przemiany materii, chlorków i mocznika. Pomaga w usuwaniu z organizmu kwasu moczowego, co jest dobrą informacją dla osób chorujących na artretyzm (dna moczanowa). Wspomaga pracę nerek, normalizuje ciśnienie, a także działa przeciwobrzękowo.
Ułatwia trawienie
Młode, zblanszowane listki, dodawane do sałatek lub przygotowywane jak szpinak, nie tylko tracą swoje właściwości parzące, ale również pomagają w przemianie materii. Napar z pokrzywy korzystnie wpływa na pracę przewodu pokarmowego, ułatwia trawienie, działa żółciopędnie. Wykorzystuje się go także do łagodzenia objawów towarzyszących chorobie wrzodowej. Pamiętajmy, że napój ten wzmaga apetyt
Obniża poziom cukru i działa krwiotwórczo
Pokrzywa pobudza pracę trzustki i nieznacznie obniża poziom cukru we krwi. Działa silniej z innymi ziołami przeciwcukrzycowymi, dlatego często wchodzi w skład mieszanek przeznaczonych dla diabetyków. Polecana jest też osobom osłabionym i chorującym na anemię. Udowodniono bowiem, że wyciągi z pokrzywy zwiększają poziom hemoglobiny i czerwonych krwinek w organizmie. Działa też przeciwkrwotocznie – zawdzięcza to obecności flawonoidów, garbników oraz witaminy K. Warto stosować ją przy obfitych krwawieniach miesięcznych, krwawieniach z nosa, żylakach odbytu.
Działanie przeciwreumatyczne
Medycyna naturalna wykorzystuje też pokrzywę jako środek przeciwreumatyczny. W tym celu stosowano okłady ze zmiażdżonych liści, a nawet biczowanie pędami rośliny. Drugą metodę znano już w starożytności. Rzymianie takiemu zabiegowi przypisywali niezwykłą skuteczność. Dziś osobom cierpiącym na bóle reumatyczne poleca się napary i ekstrakty z pokrzywy.
Cenny korzeń
Najwięcej badań naukowych prowadzi się obecnie nad wykorzystaniem preparatów z korzenia i kłącza pokrzywy w łagodzeniu dolegliwości spowodowanych przerostem gruczołu krokowego. Ekstrakty zmniejszają obrzęk i stan zapalny gruczołu krokowego, poprawiają kontrolę nad oddawaniem moczu.
Na kłopoty ze skórą i włosami
Liście pokrzywy od wieków używane były także jako znakomity środek na choroby skóry. Stany zapalne, trądzik i czyraki leczyło się (i nadal leczy) stosując napary i okłady z tej rośliny. Łojotok i łupież to kolejne schorzenia, którym przeciwdziała roślina, dlatego bardzo często stosowana jest w ziołowych szamponach. Płukanka z pokrzywy to znany domowy środek wzmacniający cebulki włosów.
Hitowy sok
Wiosenne kuracje pokrzywowe, a szczególnie picie soku z rośliny, stają się ostatnio bardzo modne. Jak przygotować taki oczyszczający napój? Świeże listki drobno pokrojonych młodych pokrzyw wrzucamy do sokowirówki lub rozdrabniamy za pomocą blendera. Miksturę można rozrzedzać wodą w proporcji 1:5. Według zaleceń jednego z uczniów sławnego zielarza księdza Kneippa, kurację rozpoczynamy od dziennej dawki 3 łyżek stołowych soku. Po każdych 3 dniach zwiększamy dawkę o jedną łyżkę, aż dojdziemy do dziennej dawki 10 łyżek stołowych.
Kiedy zbierać pokrzywę?
Pędy najlepiej zbierać w kwietniu i maju, jeszcze przed kwitnieniem. Młoda pokrzywa ma bowiem najwięcej wartości odżywczych. Poza tym od czerwca do września zbieramy surowiec w postaci liści, a także kwiaty i owoce, które zawierają sporo fitosteroli. Roślinę szybko suszymy, cienkimi warstwami w temperaturze do 40 stopni C. (długie suszenie zubaża surowiec). Susz należy przechowywać w suchym, zaciemnionym i chłodnym miejscu.
Pokrzywa zwyczajna rośnie praktycznie wszędzie – spotkamy ją w lesie, w zaroślach, ale też na gruzowiskach i kolejowych nasypach. Dawniej służyła biedniejszej ludności jako znakomite źródło witamin – jedzono ją w sałatkach, gotowano zupy. Dziś dokuczliwy chwast znów wraca do łask. Słusznie, ponieważ ta dzika roślina ma rewelacyjne właściwości.
Komentarze