Kuszti – tradycyjne hinduskie zapasy
Kuszti to nie tylko sport walki, lecz także rygorystyczny styl życia związany bardzo mocno z religią. Zawodnicy stosują się do tradycyjnych zasad, by zwiększyć swoją siłę, podkreślić własną tożsamość oraz wzbudzić podziw wśród ludzi. Walki zapaśnicze w brudzie i wyczerpujące treningi – oto dzień z życia zawodnika trenującego kuszti.
Hinduskie zapasy mają swoje korzenie jeszcze w czasach, gdy Indie znajdowały się pod panowaniem Wielkich Mongołów (XVI-XIX w.). Zapaśnicy trenują i żyją w tym samym miejscu – Akharze. Każdy z nich musi przestrzegać tych samych zasad. Dotyczą one praktycznie każdego aspektu ich życia. Począwszy od diety, a skończywszy na uprawianiu seksu. Zawodnicy kuszti stosują się do zasad, by rozwinąć shakti, czyli energię potrzebną w walce oraz umiejętności zapaśnicze. Każdy zawodnik marzy o zwycięstwie, które przyniesie mu autorytet oraz sławę. Dawniej kuszti było sportem wspieranym przez maharadżów, obecnie uprawiają go biedacy na przedmieściach. Wciąż jednak żywy i wywołujący wiele skrajnych emocji.
Zawodnicy wstają bardzo wcześnie, około 3:30. Jeśli ociągają się ze wstawaniem guru (trener) nie waha się użyć bicza. Wśród zapaśników są również mali chłopcy. Każdy z zawodników musi nauczyć się dyscypliny, ponieważ to ona jest podstawą tego sportu. Zaraz po przebudzeniu stawiają się do codziennych obowiązków: sprzątania, gotowania czy uklepywania ringu. Do 6:00 wszystkie czynności muszą zostać skończone – zaczyna się trening.
Trening rozpoczyna rozgrzewka – wspinanie się po linie przyczepionej do drzewa. Następnie pompki i przysiady – do kresu wytrzymałości. Później rozpoczyna się trening siłowy z wykorzystaniem np. kamiennych maczug czy wielkich obręczy do dźwigania na barkach. Treningiem głównym jest doskonalenie techniki zapaśniczej, czyli przerzutów czy chwytów.
Około 14:00 zapaśnicy wracają na obiad. Codziennie spożywają praktycznie te same potrawy. Zawodnicy mogą jeść jedynie migdały, mleko, klarowane masło, niektóre warzywa i chapatis, czyli indyjskie pieczywo. Mało różnorodna dieta wegetariańska nie jest jedynym wymogiem podczas trenowania kuszti. Zapaśnicy nie mogą spożywać alkoholu, palić papierosów ani uprawiać seksu. Założenie rodziny lub związki nie są dla nich przeznaczone, ponieważ mogą odciągać ich od treningów i kształtowania własnej tożsamości. Pociąg fizyczny zawodnicy mogą rozładowywać na przykład dzięki staniu na głowie.
Chwilę po obiedzie następuje kolejny trening. Przed rozpoczęciem walki każdy zapaśnik oddaje hołd swojemu guru poprzez gest ucałowania jego stopy. Później smarują swoje ciała mazią z gliny i rozpoczynają pojedynek. Treningi trwają około sześciu godzin każdego dnia. Każdy zawodnik skrupulatnie dba o swoje ciało, by nie nabawić się kontuzji lub zakwasów. Wieczorami zawodnicy masują się wzajemnie poprzez chodzenie sobie po plecach. Zapaśnicy dbają o siebie nawzajem – choć są rywalami w walce, w życiu często zostają przyjaciółmi.
W weekendy organizowane są zawody tradycyjnych hinduskich zapasów. Około stu zawodników walczy zawzięcie, by przejść do wyższych etapów zawodów. Uczestnictwo w zawodach regionalnych lub krajowych otwiera przed zapaśnikami drogę kariery w sporcie lub wojsku. Ponadto, dzięki zwycięstwu zawodnicy zdobywają szacunek i uznanie. Wygrana w zawodach pozwala również na oderwanie się od swojej kasty – zawodnik cieszy się autorytetem bez względu na to skąd pochodzi.
Po zawodach zawodnicy wracają do Akhary i kładą się spać – gotowi na kolejny identyczny i wyczerpujący dzień.
Komentarze