Momencik, trwa przetwarzanie danych   loading-animation

Szukaj


 

Znalazłem 10 takich materiałów

Anty-loga sponsorów Mistrzostw Świata w piłce nożnej 2022

XXII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2022 odbędą się w Katarze w 2022 roku. Będzie to pierwszy turniej mistrzostw świata, który odbędzie się na Bliskim Wschodzie. Wybór ten spotkał się z potężną krytyką - kraj ten słynie z problemów gospodarczych, przekupstwa, a także przypadków niewolnictwa i katorżniczej pracy najuboższych. Internauci dość szybko zareagowali - oto jak prezentują się loga sponsorów, którzy chcą wspierać tę imprezę.

Czytaj dalej →


Zielone cuda


Zielone warzywa takie jak brokuły, szpinak, natka pietruszki, koperek, kiełki zawierają sporo witaminy C i magnezu. Są niskokaloryczne, ale nie tylko...

Czytaj dalej →


Galoterapia

Galoterapia (inaczej Haloterapia, od greckiego „halos”, czyli „sól”) jest zdobywającą coraz większą popularność metodą terapeutyczną, wykorzystującą lecznicze właściwości wdychania powietrza nasyconego solą.

Czytaj dalej →


Leki dla dzieci jak narkotyki

W okresie jesiennym i wiosennym wzrasta nasza podatność na infekcje. Szczególnie narażone są na nie dzieci, które mają częste kontakty z rówieśnikami np.: w przedszkolu. Przeważnie choroby te dotyczą górnych dróg oddechowych i objawiają się katarem, kaszlem, zapaleniem ucha lub gardła. W większości przypadków to trzydniowe przeziębienia, często nie wymagające konsultacji z pediatrą.

Czytaj dalej →


Naturalne antybiotyki bez recepty

Czy wiesz, że częste zażywanie antybiotyków niszczy twój układ pokarmowy i obniża odporność na wirusy i bakterie? Zamiast chemicznych lekarstw wypróbuj naturalne antybiotyki, które działają bardzo skutecznie, a przy tym nie mają tylu skutków ubocznych. Przedstawiamy 5 silnych antybiotyków, na które nie potrzebujesz recepty.

Czytaj dalej →


10 sposobów by przechytrzyć raka

Czas obalić mit, że „rak to geny”. Geny (na które tak chętnie lubimy zwalać winę) są jak nabity pistolet: ktoś jeszcze musi pociągnąć za spust, sam z siebie nie wypali. Każdego dnia tak na dobrą sprawę „dostajemy raka” i się go pozbywamy: miliardy naszych zdegenerowanych komórek umiera i zostaje zastępowane przez komórki nowe. W czasie kiedy czytasz to zdanie proces ten zajdzie w kilkudziesięciu tysiącach Twoich komórek.

Czytaj dalej →


Chory dom – Syndrom chorego budynku - SCB (z j. angielskiego sick building syndrome - SBS) po raz pierwszy opisany został w literaturze medycznej końca lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku.

W chorym Domu - chorzy Mieszkańcy.

W 1987 roku Światowa Organizacja Zdrowia przedstawiła listę symptomów towarzyszących zjawisku SCB:

poczerwienienie i podrażnienie oczu, łzawienie,
suchość w nosie i gardle,
podrażnienie błon śluzowych,
odczucie drapania i bólu w gardle,
ochrypły głos oraz zmiana jego timbre,
podrażnienie i zaczerwienienie gardła,
suchość skóry, swędzenie oraz uczucie pieczenia i bólu skóry,
poczucie zmęczenia, pogorszenie pamięci, huśtawka nastrojów,
utrata koncentracji uwagi, spowolnienie reakcji, senność,
bóle i zawroty głowy, mdłości, katar,
natężenie objawów astmatycznych występujące u osób niechorujących na astmę,
rekordowy wzrost zachorowań na alergie,
inne choroby i dolegliwości, których nie da się wytłumaczyć znanymi przyczynami.
Nieznane są podstawowe przyczyny wywołującej SCB – wiadomo, że są one wielorakie i wciąż wymagają prowadzenia badań nad nimi. Jeśli na niepokojące dolegliwości skarży się wielu domowników, bądź pracowników biura, uzasadnione staje się przypuszczenie, że mamy do czynienia z SCB.

Jego bezpośrednią przyczyną jest synergia szkodliwego działania całego mnóstwa związków chemicznych oraz grzybów, pleśni i mikroorganizmów (bakterii, roztoczy), jak również innych toksycznych związków zawartych w materiałach budowlanych.

Podstawowymi warunkami umożliwiającymi ich niszczące działanie są niedostateczna wentylacja, oraz niska higroskopijność ścian. Większość materiałów wykorzystywanych do murowania i tynkowania ścian nie posiada zdolności regulacji wilgotności otoczenia, w okresach dużej wilgotności powietrza woda gromadzi się na ich powierzchni znakomicie sprzyjając rozwojowi bakterii, grzybów i pleśni, oraz innych mikroorganizmów.

Szkodliwy wpływ SCB jest odczuwalny niezależnie od tego, czy ludzie poddani są jego działaniu w pracy czy w domu. Zgodnie z badaniami, przeprowadzonymi w USA przez National Institute of Occupational Safety and Health (NIOSH), połowa chorób i innych problemów zdrowotnych urzędników amerykańskich jest skutkiem SCB. Syndrom ten jest przyczyną prawie połowy liczby zwolnień lekarskich pracowników biurowych i niesie ogromne konsekwencje, zarówno w wymiarze społecznym jak i finansowym.

Walka z SCB polega na usunięciu warunków prowadzących do powstawania jego objawów. W praktyce oznacza to przede wszystkim poprawę higroskopijności, oraz właściwości aseptycznych ścian i sufitów, zwiększenie zdolności pochłaniania przez powierzchnię wnętrz mieszkalnych i biurowych szkodliwych dzięki zastosowaniu biofarby i biotynków, dzięki przez co nie stają się one podłożem dla rozwoju grzybów, pleśni i bakterii.

Chory dom

Syndrom chorego budynku - SCB (z j. angielskiego sick building syndrome - SBS) po raz pierwszy opisany został w literaturze medycznej końca lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku.

W chorym Domu - chorzy Mieszkańcy.

W 1987 roku Światowa Organizacja Zdrowia przedstawiła listę symptomów towarzyszących zjawisku SCB:

poczerwienienie i podrażnienie oczu, łzawienie,
suchość w nosie i gardle,
podrażnienie błon śluzowych,
odczucie drapania i bólu w gardle,
ochrypły głos oraz zmiana jego timbre,
podrażnienie i zaczerwienienie gardła,
suchość skóry, swędzenie oraz uczucie pieczenia i bólu skóry,
poczucie zmęczenia, pogorszenie pamięci, huśtawka nastrojów,
utrata koncentracji uwagi, spowolnienie reakcji, senność,
bóle i zawroty głowy, mdłości, katar,
natężenie objawów astmatycznych występujące u osób niechorujących na astmę,
rekordowy wzrost zachorowań na alergie,
inne choroby i dolegliwości, których nie da się wytłumaczyć znanymi przyczynami.
Nieznane są podstawowe przyczyny wywołującej SCB – wiadomo, że są one wielorakie i wciąż wymagają prowadzenia badań nad nimi. Jeśli na niepokojące dolegliwości skarży się wielu domowników, bądź pracowników biura, uzasadnione staje się przypuszczenie, że mamy do czynienia z SCB.

Jego bezpośrednią przyczyną jest synergia szkodliwego działania całego mnóstwa związków chemicznych oraz grzybów, pleśni i mikroorganizmów (bakterii, roztoczy), jak również innych toksycznych związków zawartych w materiałach budowlanych.

Podstawowymi warunkami umożliwiającymi ich niszczące działanie są niedostateczna wentylacja, oraz niska higroskopijność ścian. Większość materiałów wykorzystywanych do murowania i tynkowania ścian nie posiada zdolności regulacji wilgotności otoczenia, w okresach dużej wilgotności powietrza woda gromadzi się na ich powierzchni znakomicie sprzyjając rozwojowi bakterii, grzybów i pleśni, oraz innych mikroorganizmów.

Szkodliwy wpływ SCB jest odczuwalny niezależnie od tego, czy ludzie poddani są jego działaniu w pracy czy w domu. Zgodnie z badaniami, przeprowadzonymi w USA przez National Institute of Occupational Safety and Health (NIOSH), połowa chorób i innych problemów zdrowotnych urzędników amerykańskich jest skutkiem SCB. Syndrom ten jest przyczyną prawie połowy liczby zwolnień lekarskich pracowników biurowych i niesie ogromne konsekwencje, zarówno w wymiarze społecznym jak i finansowym.

Walka z SCB polega na usunięciu warunków prowadzących do powstawania jego objawów. W praktyce oznacza to przede wszystkim poprawę higroskopijności, oraz właściwości aseptycznych ścian i sufitów, zwiększenie zdolności pochłaniania przez powierzchnię wnętrz mieszkalnych i biurowych szkodliwych dzięki zastosowaniu biofarby i biotynków, dzięki przez co nie stają się one podłożem dla rozwoju grzybów, pleśni i bakterii.

Źródło:

biotynk.com

Naturalne sposoby na infekcję. – Czujesz, że bierze cię infekcja? Sięgnij po naturalne leki, które masz w kuchni. To prosty sposób na tanie i smaczne leczenie.

Nie zawsze w pełni doceniamy warzywa i owoce, które jemy sezonowo lub robimy z nich przetwory na zimę. Często traktujemy je wyłącznie jako dodatek lub deser i zapominamy, że nasze babcie stosowały je jako lekarstwa. Dlatego, kiedy pojawiają się pierwsze symptomy przeziębienia, to najpierw sięgnijmy do domowej spiżarni lub po produkty, których zwykle używamy doprawiając potrawy.  

Cebula

Można zaryzykować stwierdzenie, że cebula pomoże nam zawsze i wszędzie. Kiedyś na szkorbut, dziś na przeziębienie. Posiada wiele wartości odżywczych, które zachowuje niezależnie od tego, czy zjemy ją surową, duszoną czy smażoną. Słynny jest zwłaszcza syrop z cebuli, który przygotowywały już nasze prababcie: 2-3 cebule należy zasypać cukrem i odstawić pod przykryciem w ciepłe miejsce, pić do czterech łyżek dziennie (dorośli). Mikstura działa bakteriobójczo, ułatwia odkrztuszanie, wzmacnia odporność organizmu i posiada witaminy: A, B1, B6, C, PP oraz fosfor, magnez, siarkę, cynk, wapń i potas. Idealna na kaszel czy katar, gdy posmarujemy nią okolicę nozdrzy. Można też wąchać surowe warzywo, np. kiedy je kroimy – zwarte w niej olejki eteryczne odblokują górne drogi oddechowe. Natomiast duszona pomoże w nieżytach oskrzeli czy zapaleniu gardła, a dodatkowo rozgrzeje, kiedy jesteśmy zziębnięci.

Sok z surowej cebuli od wieków stosowano też w medycynie ludowej. Okłady (sok oraz błonka znajdująca się między warstwami cebuli) przynosiły ulgę, np. w stanach zapalnych żylaków, leczeniu ran, użądleniu osy. Ranka mniej bolała i szybciej się goiła, bo cebula wykazuje też działanie antyseptyczne. Ponadto poprawia trawienie, przeciwdziała miażdżycy, obniża poziom cukru (bardziej u diabetyków niż zdrowych osób) i cholesterolu we krwi. Pobudza również perystaltykę jelit i pomaga w leczeniu hemoroidów. Uwaga: podobnie jak kapusta czy fasola jest gazotwórcza, więc wzdęcia po niej są nieuniknione. 

Imbir

Jego korzeń wykorzystywany jest głównie jako przyprawa w kuchni lub składnik kosmetyków (np. antycellulitowych). Tymczasem to także doskonały lek w domowej apteczce, a raczej… lodówce, bo tam właśnie – owinięty w papier i folię – najlepiej go przechowywać. Na co pomoże? Wzmocni odporność, doda energii, poprawi krążenie. Jest doskonały zwłaszcza zimą, kiedy czujemy się ospali, zziębnięci i jesteśmy bardziej podatni na infekcje. Imbir zawiera bowiem witaminy B1, B2, C oraz wapń, fosfor, żelazo, potas oraz olejki eteryczne. Te ostatnie wspomagają pracę układu pokarmowego, bo pobudzają wydzielanie enzymów trawiennych, łagodzą wzdęcia oraz rozstroje żołądka. Ponadto imbir działa odkażająco i przeciwobrzękowo, zarówno w stanach zapalnych zatok czy schorzeniach stawów, wspomaga oczyszczanie wątroby z toksyn oraz przeciwdziała mdłościom. Kobietom przyda się, kiedy cierpią na mdłości ciążowe czy bóle miesiączkowe.

Jak go stosować? Można kupić suszony i sproszkowany, najlepiej jednak sięgnąć po świeży. Obrany ze skórki i starty na tarce z drobnymi oczkami zachowa więcej właściwości leczniczych niż krojony. Najprościej przyrządzić napój rozgrzewający: odrobinę utartego imbiru zalewamy wrzątkiem, dodajemy sok z połowy cytryny, a potem miód. Pamiętajmy jednak, by nie przesadzać z dawką imbirowej suplementacji, bo jego moc może wywołać podrażnienia. Dotyczy to szczególnie osób chorujących na przewlekłe choroby układu pokarmowego, refluks żołądkowy, z oznakami wewnętrznego gorąca (czerwona twarz, gorące dłonie) oraz kobiet karmiących i w ciąży.  

Czarna porzeczka

Kiedy pojawią się pierwsze oznaki przeziębienia, zwyczajowo szukamy owoców z dużą zawartością witaminy C, zwykle – cytryny. Tymczasem czarna porzeczka, wedle tabel określających zawartość witamin i minerałów w warzywach i owocach, ma jej prawie cztery razy więcej. I co ważne – zachowuje swą wartość także w przetworach. Pijąc sok czy jedząc dżem, dostarczamy organizmowi nie tylko witaminy C, ale także wit. A i tych z grupy B, kwasu foliowego, żelaza, wapnia, potasu, magnezu. W ten sposób wspomagamy organizm w czasie infekcji, anginy czy kaszlu, bowiem porzeczkowe fitoncydy zwalczają bakterie, wirusy i grzyby, a tanina posiada właściwości przeciwzapalne. Owoce zawierają też pektyny, garbniki i olejki eteryczne, więc oczyszczają organizm z wolnych rodników, odpowiedzialnych m.in. za proces starzenia.

Czarną porzeczkę wykorzystywała też medycyna ludowa. W ten sposób leczono stany zapalne jamy ustnej i szkorbut, nerki, wątrobę. Stosowano różne wywary i napary z surowych i suszonych liści w przypadkach chorób skórnych, przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo.
Dziś wiadomo, że porzeczka wspomaga też serce, obniża ciśnienie krwi, zalecana jest w przypadku wystąpienia awitaminozy czy anemii. To za sprawą olejków eterycznych, które pobudzają apetyt i stymulują wydzielanie soków trawiennych. Osoby mające problemy z zaparciami, powinny jeść porzeczki ze względu na dużą zawartość błonnika i małe pesteczki w owocach, bo te świetnie regulują perystaltykę jelit. 

Czosnek

Jego zapach i smak czujemy (my i otoczenie) jeszcze długo po spożyciu. Z tego powodu nie każdy go lubi, choć przykry zapach można próbować zamaskować, zjadając jednocześnie nać pietruszki, tymianek czy miętę. Jakie są zalety czosnku? Zawiera witaminy z grupy B oraz A i C, selen, potas, wapń, fosfor, żelazo, magnez, ale także flawonoidy, flawony, związki bakteriobójcze, olejki eteryczne i błonnik. Mówimy o nim jak o leku, bo wzmacnia odporność organizmu i aktywizuje leukocyty (białe krwinki) do obrony, kiedy pojawiają się pierwsze symptomy przeziębienia. Czosnek – najzdrowszy rozgnieciony – działa antyseptyczne, wykrztuśne i napotne, zwalcza bakterie chorobotwórcze w układzie oddechowym i pokarmowym. Dlatego przeciwdziała pasożytom przewodu pokarmowego i oczyszcza drogi moczowe.

Dobrze wpływa również na układ krwionośny. Znany jest z tego, że obniża poziom złego cholesterolu (LDL) we krwi, jednocześnie podwyższając parametry tego dobrego (HDL). W ten sposób przeciwdziała miażdżycy. Poprawia też krążenie krwi, hamuje proces tworzenia się zakrzepów. Obniża ciśnienie krwi, a także poziom trójglicerydów i przez to przeciwdziała wystąpieniu zawału serca. Trzeba jednak pamiętać, że to roślina o silnym działaniu. Z umiarem powinny go zatem jeść osoby zażywające leki przeciwzakrzepowe (nasila ich działanie), a wykluczyć z diety pacjenci z ostrym nieżytem żołądka i jelit oraz niskim ciśnieniem krwi. 
Czarny bez

To prawdziwa bomba witaminowa (witaminy C). Ale uwaga! Spożywając surowe kwiaty i owoce czarnego bzu (zwłaszcza niedojrzałe) możemy się zatruć. To roślina, która zawiera substancję toksyczną (sambunigrynę), dlatego trzeba ją przetworzyć – ususzyć lub poddać obróbce termicznej, by korzystać tylko z dobroczynnych substancji. Jeśli nie będziemy zbierać bzu sami, możemy kupić sok, herbatkę lub syrop w aptece czy sklepie zielarskim. I naprawdę warto, bo czarny bez oprócz witaminy C zawiera również witaminę A, z grupy B, pektyny, kwasy owocowe, antocyjany, potas, wapń czy żelazo.

Nasze babcie sięgały po sok z czarnego bzu, kiedy ktoś chorował – jako środek napotny w walce z infekcją, w stanach zapalnych dróg oddechowych, łagodzący ból głowy i gardła. Wzmacniał odporność organizmu, bo jest naturalnym lekiem przeciwgorączkowym i łagodzącym kaszel. Dobrze również reguluje zaburzenia trawienia, łagodzi wzdęcia, zaparcia i zgagę, a nawet wspomaga leczenie schorzeń nerek i pęcherza.

/             Inga Kazana           zdrowie.wp.pl         /

Naturalne sposoby na infekcję.

Czujesz, że bierze cię infekcja? Sięgnij po naturalne leki, które masz w kuchni. To prosty sposób na tanie i smaczne leczenie.

Nie zawsze w pełni doceniamy warzywa i owoce, które jemy sezonowo lub robimy z nich przetwory na zimę. Często traktujemy je wyłącznie jako dodatek lub deser i zapominamy, że nasze babcie stosowały je jako lekarstwa. Dlatego, kiedy pojawiają się pierwsze symptomy przeziębienia, to najpierw sięgnijmy do domowej spiżarni lub po produkty, których zwykle używamy doprawiając potrawy.

Cebula

Można zaryzykować stwierdzenie, że cebula pomoże nam zawsze i wszędzie. Kiedyś na szkorbut, dziś na przeziębienie. Posiada wiele wartości odżywczych, które zachowuje niezależnie od tego, czy zjemy ją surową, duszoną czy smażoną. Słynny jest zwłaszcza syrop z cebuli, który przygotowywały już nasze prababcie: 2-3 cebule należy zasypać cukrem i odstawić pod przykryciem w ciepłe miejsce, pić do czterech łyżek dziennie (dorośli). Mikstura działa bakteriobójczo, ułatwia odkrztuszanie, wzmacnia odporność organizmu i posiada witaminy: A, B1, B6, C, PP oraz fosfor, magnez, siarkę, cynk, wapń i potas. Idealna na kaszel czy katar, gdy posmarujemy nią okolicę nozdrzy. Można też wąchać surowe warzywo, np. kiedy je kroimy – zwarte w niej olejki eteryczne odblokują górne drogi oddechowe. Natomiast duszona pomoże w nieżytach oskrzeli czy zapaleniu gardła, a dodatkowo rozgrzeje, kiedy jesteśmy zziębnięci.

Sok z surowej cebuli od wieków stosowano też w medycynie ludowej. Okłady (sok oraz błonka znajdująca się między warstwami cebuli) przynosiły ulgę, np. w stanach zapalnych żylaków, leczeniu ran, użądleniu osy. Ranka mniej bolała i szybciej się goiła, bo cebula wykazuje też działanie antyseptyczne. Ponadto poprawia trawienie, przeciwdziała miażdżycy, obniża poziom cukru (bardziej u diabetyków niż zdrowych osób) i cholesterolu we krwi. Pobudza również perystaltykę jelit i pomaga w leczeniu hemoroidów. Uwaga: podobnie jak kapusta czy fasola jest gazotwórcza, więc wzdęcia po niej są nieuniknione.

Imbir

Jego korzeń wykorzystywany jest głównie jako przyprawa w kuchni lub składnik kosmetyków (np. antycellulitowych). Tymczasem to także doskonały lek w domowej apteczce, a raczej… lodówce, bo tam właśnie – owinięty w papier i folię – najlepiej go przechowywać. Na co pomoże? Wzmocni odporność, doda energii, poprawi krążenie. Jest doskonały zwłaszcza zimą, kiedy czujemy się ospali, zziębnięci i jesteśmy bardziej podatni na infekcje. Imbir zawiera bowiem witaminy B1, B2, C oraz wapń, fosfor, żelazo, potas oraz olejki eteryczne. Te ostatnie wspomagają pracę układu pokarmowego, bo pobudzają wydzielanie enzymów trawiennych, łagodzą wzdęcia oraz rozstroje żołądka. Ponadto imbir działa odkażająco i przeciwobrzękowo, zarówno w stanach zapalnych zatok czy schorzeniach stawów, wspomaga oczyszczanie wątroby z toksyn oraz przeciwdziała mdłościom. Kobietom przyda się, kiedy cierpią na mdłości ciążowe czy bóle miesiączkowe.

Jak go stosować? Można kupić suszony i sproszkowany, najlepiej jednak sięgnąć po świeży. Obrany ze skórki i starty na tarce z drobnymi oczkami zachowa więcej właściwości leczniczych niż krojony. Najprościej przyrządzić napój rozgrzewający: odrobinę utartego imbiru zalewamy wrzątkiem, dodajemy sok z połowy cytryny, a potem miód. Pamiętajmy jednak, by nie przesadzać z dawką imbirowej suplementacji, bo jego moc może wywołać podrażnienia. Dotyczy to szczególnie osób chorujących na przewlekłe choroby układu pokarmowego, refluks żołądkowy, z oznakami wewnętrznego gorąca (czerwona twarz, gorące dłonie) oraz kobiet karmiących i w ciąży.

Czarna porzeczka

Kiedy pojawią się pierwsze oznaki przeziębienia, zwyczajowo szukamy owoców z dużą zawartością witaminy C, zwykle – cytryny. Tymczasem czarna porzeczka, wedle tabel określających zawartość witamin i minerałów w warzywach i owocach, ma jej prawie cztery razy więcej. I co ważne – zachowuje swą wartość także w przetworach. Pijąc sok czy jedząc dżem, dostarczamy organizmowi nie tylko witaminy C, ale także wit. A i tych z grupy B, kwasu foliowego, żelaza, wapnia, potasu, magnezu. W ten sposób wspomagamy organizm w czasie infekcji, anginy czy kaszlu, bowiem porzeczkowe fitoncydy zwalczają bakterie, wirusy i grzyby, a tanina posiada właściwości przeciwzapalne. Owoce zawierają też pektyny, garbniki i olejki eteryczne, więc oczyszczają organizm z wolnych rodników, odpowiedzialnych m.in. za proces starzenia.

Czarną porzeczkę wykorzystywała też medycyna ludowa. W ten sposób leczono stany zapalne jamy ustnej i szkorbut, nerki, wątrobę. Stosowano różne wywary i napary z surowych i suszonych liści w przypadkach chorób skórnych, przeciwzapalnie i przeciwobrzękowo.
Dziś wiadomo, że porzeczka wspomaga też serce, obniża ciśnienie krwi, zalecana jest w przypadku wystąpienia awitaminozy czy anemii. To za sprawą olejków eterycznych, które pobudzają apetyt i stymulują wydzielanie soków trawiennych. Osoby mające problemy z zaparciami, powinny jeść porzeczki ze względu na dużą zawartość błonnika i małe pesteczki w owocach, bo te świetnie regulują perystaltykę jelit.

Czosnek

Jego zapach i smak czujemy (my i otoczenie) jeszcze długo po spożyciu. Z tego powodu nie każdy go lubi, choć przykry zapach można próbować zamaskować, zjadając jednocześnie nać pietruszki, tymianek czy miętę. Jakie są zalety czosnku? Zawiera witaminy z grupy B oraz A i C, selen, potas, wapń, fosfor, żelazo, magnez, ale także flawonoidy, flawony, związki bakteriobójcze, olejki eteryczne i błonnik. Mówimy o nim jak o leku, bo wzmacnia odporność organizmu i aktywizuje leukocyty (białe krwinki) do obrony, kiedy pojawiają się pierwsze symptomy przeziębienia. Czosnek – najzdrowszy rozgnieciony – działa antyseptyczne, wykrztuśne i napotne, zwalcza bakterie chorobotwórcze w układzie oddechowym i pokarmowym. Dlatego przeciwdziała pasożytom przewodu pokarmowego i oczyszcza drogi moczowe.

Dobrze wpływa również na układ krwionośny. Znany jest z tego, że obniża poziom złego cholesterolu (LDL) we krwi, jednocześnie podwyższając parametry tego dobrego (HDL). W ten sposób przeciwdziała miażdżycy. Poprawia też krążenie krwi, hamuje proces tworzenia się zakrzepów. Obniża ciśnienie krwi, a także poziom trójglicerydów i przez to przeciwdziała wystąpieniu zawału serca. Trzeba jednak pamiętać, że to roślina o silnym działaniu. Z umiarem powinny go zatem jeść osoby zażywające leki przeciwzakrzepowe (nasila ich działanie), a wykluczyć z diety pacjenci z ostrym nieżytem żołądka i jelit oraz niskim ciśnieniem krwi.
Czarny bez

To prawdziwa bomba witaminowa (witaminy C). Ale uwaga! Spożywając surowe kwiaty i owoce czarnego bzu (zwłaszcza niedojrzałe) możemy się zatruć. To roślina, która zawiera substancję toksyczną (sambunigrynę), dlatego trzeba ją przetworzyć – ususzyć lub poddać obróbce termicznej, by korzystać tylko z dobroczynnych substancji. Jeśli nie będziemy zbierać bzu sami, możemy kupić sok, herbatkę lub syrop w aptece czy sklepie zielarskim. I naprawdę warto, bo czarny bez oprócz witaminy C zawiera również witaminę A, z grupy B, pektyny, kwasy owocowe, antocyjany, potas, wapń czy żelazo.

Nasze babcie sięgały po sok z czarnego bzu, kiedy ktoś chorował – jako środek napotny w walce z infekcją, w stanach zapalnych dróg oddechowych, łagodzący ból głowy i gardła. Wzmacniał odporność organizmu, bo jest naturalnym lekiem przeciwgorączkowym i łagodzącym kaszel. Dobrze również reguluje zaburzenia trawienia, łagodzi wzdęcia, zaparcia i zgagę, a nawet wspomaga leczenie schorzeń nerek i pęcherza.

/ Inga Kazana zdrowie.wp.pl /

Olej z czarnuszki. – Olej z czarnuszki (Nigella sativa)

W starożytności czarnuszkę używano jako panaceum.
Znana była już w starożytnej Asyrii, wymienia ją też Biblia.
Nazywana była "złotem faraonów".
Można spotkać się ze stwierdzeniem, że „czarnuszka leczy wszystko – oprócz śmierci”.

Olej wpiera nas przy następujących zaburzeniach zdrowotnych:

bóle głowy, bóle oczu, zapalenie ucha, choroby górnych dróg oddechowych, bezsenność, problemy sercowe, bóle stawów, zaburzenia żołądkowo -jelitowe, bóle zębów, grzybica skóry, wypadanie włosów, kaszel, katar sienny, liszaj zwykły przewlekły, łuszczyca, trądzik, brodawki, opryszczka, podatność na infekcje, stany wyczerpania, zakażenia przewodu pokarmowego, depresja, zaburzenia koncentracji, stany nieżytowe układu żółciowego, zastoje żółci, kamica żółciowa, choroby pasożytnicze układu pokarmowego i płciowego, choroba wrzodowa (pomaga w leczeniu skażenia bakterią helicobacter pylori)

Szwajcarskie prace naukowe informują o wpływie ochronnym czarnuszki na żołądek i wątrobę.
Reguluje ona układ hormonalny i gospodarkę tłuszczową. Wspiera karmiące mamy w laktacji.

Jest skuteczna w leczeniu raka u zwierząt, i może być równie skuteczna jako lek przeciwrakowy dla niektórych rodzajów raka u ludzi.

Olej z czarnuszki zewnętrznie chroni przed poparzeniem słonecznym i zapewnia piękny koloryt skóry, przyspiesza gojenie się ran i wygładza skórę.

Olejek eteryczny z czarnuszki oraz wyciąg spirytusowy z nasion czarnuszki rozszerza oskrzela i przerywa atak astmy.

Olej z czarnuszki.

Olej z czarnuszki (Nigella sativa)

W starożytności czarnuszkę używano jako panaceum.
Znana była już w starożytnej Asyrii, wymienia ją też Biblia.
Nazywana była "złotem faraonów".
Można spotkać się ze stwierdzeniem, że „czarnuszka leczy wszystko – oprócz śmierci”.

Olej wpiera nas przy następujących zaburzeniach zdrowotnych:

bóle głowy, bóle oczu, zapalenie ucha, choroby górnych dróg oddechowych, bezsenność, problemy sercowe, bóle stawów, zaburzenia żołądkowo -jelitowe, bóle zębów, grzybica skóry, wypadanie włosów, kaszel, katar sienny, liszaj zwykły przewlekły, łuszczyca, trądzik, brodawki, opryszczka, podatność na infekcje, stany wyczerpania, zakażenia przewodu pokarmowego, depresja, zaburzenia koncentracji, stany nieżytowe układu żółciowego, zastoje żółci, kamica żółciowa, choroby pasożytnicze układu pokarmowego i płciowego, choroba wrzodowa (pomaga w leczeniu skażenia bakterią helicobacter pylori)

Szwajcarskie prace naukowe informują o wpływie ochronnym czarnuszki na żołądek i wątrobę.
Reguluje ona układ hormonalny i gospodarkę tłuszczową. Wspiera karmiące mamy w laktacji.

Jest skuteczna w leczeniu raka u zwierząt, i może być równie skuteczna jako lek przeciwrakowy dla niektórych rodzajów raka u ludzi.

Olej z czarnuszki zewnętrznie chroni przed poparzeniem słonecznym i zapewnia piękny koloryt skóry, przyspiesza gojenie się ran i wygładza skórę.

Olejek eteryczny z czarnuszki oraz wyciąg spirytusowy z nasion czarnuszki rozszerza oskrzela i przerywa atak astmy.

Kurkuma. – "Kurkuma (Curcuma longa) to roślina uprawna, rosnąca w ciepłym klimacie, w wielu regionach świata. Wywodzi się z Azji, a rośnie również np. w Ameryce Południowej. Wchodzi w skład przyprawy curry, ale jest także wykorzystywana w medycynie tradycyjnej i coraz częściej współczesnej.
 
Lecznicze zalety kurkumy znane są od setek lat. Słynie m.in. z właściwości przeciwzapalnych, antyoksydacyjnych, przeciwnowotworowych, żółciopędnych, oczyszczających, diuretycznych, hepatoprotekcyjnych, tonizujących i antymutagennych. To sprawia, że od dawna kurkumę stosuje się w leczeniu wielu chorób, takich jak kolka, czerwonka, żółtaczka, schorzenia wątroby, katar, ospa wietrzna, świerzb, przeziębienia, zapalenie spojówek i w schorzeniach dróg moczowo-płciowych oraz w przypadkach niestrawności, a nawet reumatoidalnego zapalenia stawów."

Kurkuma.

"Kurkuma (Curcuma longa) to roślina uprawna, rosnąca w ciepłym klimacie, w wielu regionach świata. Wywodzi się z Azji, a rośnie również np. w Ameryce Południowej. Wchodzi w skład przyprawy curry, ale jest także wykorzystywana w medycynie tradycyjnej i coraz częściej współczesnej.

Lecznicze zalety kurkumy znane są od setek lat. Słynie m.in. z właściwości przeciwzapalnych, antyoksydacyjnych, przeciwnowotworowych, żółciopędnych, oczyszczających, diuretycznych, hepatoprotekcyjnych, tonizujących i antymutagennych. To sprawia, że od dawna kurkumę stosuje się w leczeniu wielu chorób, takich jak kolka, czerwonka, żółtaczka, schorzenia wątroby, katar, ospa wietrzna, świerzb, przeziębienia, zapalenie spojówek i w schorzeniach dróg moczowo-płciowych oraz w przypadkach niestrawności, a nawet reumatoidalnego zapalenia stawów."


1