Szukaj
Kryształ - moja miłość
Piotrek w swoim życiu korzystał z wielu substancji, ale najbardziej pokochał kryształ, amfetaminę, mefedron... Wywiad nagrałem podczas jego terapii w ośrodku leczenia uzależnień. Dlaczego korzystał z substancji psychoaktywnych? Jaki wpływ miały one na jego życie? Dlaczego po trzech latach ponownie wrócił do ośrodka? Co się stało z jego firmą i rodziną?
Gabor Maté- Ludzkie oblicze uzależnień
"Nic nie ukazuje skutków smutnego życia tak obrazowo jak ludzkie ciało"
Doktor Gabor Maté to kanadyjski lekarz węgierskiego pochodzeni], który specjalizuje się w badaniu i leczeniu uzależnień, a także jest powszechnie znany ze swojego unikalnego spojrzenia na zaburzenie deficytu uwagi ADHD i jego silnie zakorzenionej wiary w związek pomiędzy zdrowiem umysłu i ciała. Popularny mówca i lider seminariów w powyższej tematyce.
Kilka słów prawdy o narkotykach
Ben Sessa jest psychiatrą w Imperial College w Londynie, gdzie prowadzi pionierskie badania nad użyciem MDMA w terapii leczenia uzależnień.
7 typów społecznie akceptowalnych uzależnień
Podczas gdy piętnuje się jedne uzależnienia, inne są już całkiem akceptowalne. Hipokryzja aż wali po oczach, ale z jakiegoś powodu przyjęło się, że niektóre całkiem niezdrowe nawyki są tak bardzo powszechne, że właściwie to można przymknąć na nie oko.
Odpowiedzialne używanie Ganji
Podczas gdy konsumenci konopi używają ich odpowiedzialnie nie ma to żadnego wpływu na powstawanie szkód w sferze życia prywatnego oraz publicznego. To właśnie z powodu bezpieczeństwa publicznego, zdrowia, prawa oraz ekonomii należy uchylić zakaz konsumpcji tak aby odpowiedzialne używanie konopi nie było kryminalizowane.
Istnieje parę niezaprzeczalnych reguł, które winny kierować odpowiedzialnym użytkownikiem. Warto mieć je na uwadze sięgając po marihuanę, niezależnie od tego czy pali się po raz pierwszy czy setny, czy robi się to okazjonalnie czy nałogowo.
Święte Chwasty - Salvia Divinorum
Pierwszy opis tej rośliny w zachodniej literaturze został sporządzony przez szwedzkiego antropologa Jean Basseta w 1939 r. Badał on grzyby psylocybinowe w otoczeniu Mazateków i jako pierwszy zanotował używanie przez nich szałwii na uroczystościach religijnych.
Dokładniejsze informacje o szałwii zanotował Gordon Wasson i Albert Hofmann podczas podróży do Meksyku. Zdobyli materiał roślinny, który zidentyfikowano jako nowy gatunek, mianowicie Salvia divinorium. Gordon Wasson jako pierwszy biały człowiek zażył szałwię podczas obrzędu w 1961 roku. Mazatecka szamanka przygotowała mu napój, wyciskając do wody sok ze świeżych liści. Efekty opisał jako "tańczące kolory w wyrafinowanych trójwymiarowych wzorach".
Badania na szczurach uzależnionych od kokainy i metamfetaminy wykazały, że umożliwienie im dostępu do salwinoryny A pozwalało na zaprzestanie pobierania przez nie narkotyków. Jednocześnie nie stwierdzono uzależnienia od salwinoryny A. Prowadzący te badania Thomas Prisinzano, specjalista z chemii produktów medycznych i naturalnych na State University of Iowa uważa w związku z tym, że możliwe jest wykorzystanie szałwii wieszczej do leczenia uzależnień narkotykowych. Szałwia ma poza tym działanie przeciwbólowe identyczne z opioidami.
Udokumentowany został także przypadek działania antydepresyjnego i w badaniach ankietowych wśród użytkowników szałwii stwierdzono poprawę nastroju i trwające ponad dobę oddziaływanie antydepresyjne u 25,5% korzystających z szałwii[6]. Większe konsekwencje (w tym prowadzące do uznania szałwii przez niektóre państwa za nielegalny środek odurzający) miały rzadsze przypadki działań depresyjnych stwierdzane u 4% użytkowników. Szczególne znaczenie miał nagłośniony przez media amerykańskie przypadek Bretta Chidestera z 2006 roku, u którego prawdopodobnie w związku z używaniem szałwii rozwinęła się depresja, która doprowadziła do samobójstwa[.
Niektórzy naukowcy nie wykluczają szerokich zastosowań terapeutycznych związków czynnych zawartych w szałwii wieszczej. Potencjalnie mogą mieć one duże znaczenie w leczeniu nie tylko depresji, ale także choroby Alzheimera, schizofrenii, bólów przewlekłych, a nawet AIDS. W tym kontekście zagrożeniem dla rozwoju badań nad zastosowaniami leczniczymi szałwii wieszczej, może być uznanie jej za nielegalny narkotyk.
A gdyby tak wszystkie dragi były legalne?
Narkotyki to zło i nie powinny być legalne - powtarzamy niczym mantrę. Tu najczęściej wyciągamy najcięższy z argumentów - „no bo przecież dzieci trzeba chronić!”. Spokojnie – niezależnie od tego, czy dragi będą legalne, czy też nie, nasze dorastające latorośle i tak będą miały do narkotyków dostęp.
TOP 20 europejskich krajów w których pali się najwięcej marihuany
Po ostatnich badaniach w których stwierdzono, że ponad połowa Amerykanów poparła legalizację marihuany, przyjrzeliśmy się, jak to wygląda w Unii Europejskiej. Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomani jak co roku oceniło sytuację w zakresie korzystania z marihuany.
W celu określenia w jakim Europejskim kraju pali się najwięcej marihuany, wykonano wiele statystyk. Brały w nich udział osoby od 15 do 65 roku życia które używały marihuany w ostatnich 12 miesiącach.
Wzięliśmy ten zestaw statystyk i wykorzystaliśmy je, aby zrobić ranking top 20 Europejskich krajów które palą najwięcej marihuany. Mamy także dane pokazujące, jaki procent osób dorosłych w danym kraju używało konopi indyjskich.
Ayahuasca czy na pewno to narkotyk?
Czym jest Ayahuasca?
Na pewno nie jest narkotykiem. - Narkotyk podstępnie wabi perspektywą pięknych doznań i przyjemnie drażni zmysły. W rzeczywistości jest trucizną, która wciąga, uzależnia i sieje spustoszenie; niszczy mózg i czyni człowieka ludzkim wrakiem.
Ayahuasca jest tego przeciwieństwem. To środek psychoaktywny, pozwalający osiągnąć odmienny stan świadomości - LEKARZ I NAUCZYCIEL DUCHOWY z innych wymiarów. Uczy, jak być zdrowym na wszystkich poziomach bytu.
Odpychający w smaku roślinny wywar z całą pewnością nikogo nie nęci jak również nie uzależnia. Przeciwnie, zalicza się do najskuteczniejszych środków, leczących uzależnienia wszelkiego typu. Oczyszcza ciało z toksyn i pasożytów, a w sensie psychologicznym "czyści" także umysł i psychikę. Pomaga przyjąć właściwą postawę duchową, ażeby osiągnięcie szczęścia stało się dla nas możliwe.
Ayahuasca została wciągnięta na listę narkotyków, ponieważ ma potężnego wroga - jest nim WIELKI BIZNES,
jaki robi się na ludzkiej głupocie i niewiedzy.
Z racji, że wskazuje proste, naturalne metody leczenia, zagraża interesem koncernów farmaceutycznych, a ponieważ leczy z uzależnień, również mafia dokłada starań, byśmy trzymali się od niej z daleka. Ponad wszystko zaś stanowi zagrożenie dla WŁADZY, której potrzebna jest zgraja obywateli o niskiej świadomości.
Istotnie niebezpieczny to środek na niektórych przedstawicieli naszego gatunku, będą więc nami manipulować, jak długo się nie przebudzimy.
Ibogaina
Ibogaina – organiczny związek chemiczny, wyekstrahowany z kory afrykańskiej rośliny Tabernanthe iboga.
Ibogainę stosuje się eksperymentalnie do leczenia uzależnień oraz przy usuwaniu symptomów reakcji abstynencyjnej organizmu po odstawieniu narkotyków uzależniających fizycznie.
Stwierdzono, że ibogaina jest skuteczna przy leczeniu uzależnień od kokainy, heroiny, etanolu i nikotyny.
Jak dotąd nie stwierdzono, aby ibogaina wykazywała właściwości uzależniające.
Badania kliniczne prowadzone w USA i Wielkiej Brytanii dowiodły, że pojedyncze podanie dużej dawki (rzędu ok. 1 g) ibogainy powoduje zanik symptomów głodu narkotykowego na czas od kilku dni do nawet kilku tygodni, co znacznie ułatwia przeprowadzenie wstępnej detoksykacji pacjentów.
Stosowanie ibogainy w formie jednorazowej dawki w początkowym leczeniu uzależnień było testowane w kilkunastu państwowych klinikach w USA na początku lat 90. XX w., jednak rządowy program badań został zakończony w 2001 r. na skutek wstrzymania jego finansowania przez rząd USA.
Obecnie, w większości krajów europejskich, USA ibogaina ma wciąż status substancji dopuszczonej do eksperymentalnych testów klinicznych, nie jest jednak nigdzie zalegalizowana jako ogólnodostępny lek.
Wolno więc ją stosować wyłącznie w ramach zatwierdzonych przez odpowiednie komisje etyczne testów klinicznych.
Wysoka cena ibogainy (rzędu 500 USD za 1 g) powoduje trudną dostępność tej formy leczenia uzależnień.
Status ten wykorzystuje wiele prywatnych klinik, które stosują je w swoich programach leczenia uzależnień.
Jej posiadanie i stosowanie na własną odpowiedzialność nie jest zabronione w większości krajów europejskich (poza Szwajcarią, Szwecją i Belgią), lecz otwarty handel tym związkiem narusza już prawo obrotu lekami.
W USA ibogainę wolno podawać jedynie w ramach zarejestrowanego przez FDA leczenia klinicznego, zaś jej posiadanie przez prywatne osoby jest przestępstwem. (Ciocia Wiki)
1
« poprzednia 1 następna »